Wat een elektrische fiets - Eltis

De fiets is voorgoed besmet
Fietsliefhebbers hebben er zich jarenlang tegen verzet. Volgens hen is de fiets een van de grootste technische prestaties van de
mensheid en dus immuun voor het elektro-virus.
Hannes Neupert
Toen begin jaren ’90 de eerste ExtraEnergy-testen in Radfahren, destijds
het ledentijdschrift van de ADFC (Allgemeiner Deutscher Fahrrad
Club) verschenen, belandde er als reactie een stortvloed aan brandbrieven
van verontwaardigde lezers op de redactie. Hoe haalde de
auteur (ook de schrijver van dit artikel) het in zijn hoofd over „fietsen
met een motor“ te schrijven en dat nog wel in een tijdschrift
voor wie het heilige motto is de met echte spierkracht aangedreven
‘velocipède’?
Voor veel fietsers was alleen de gedachte aan motorische ondersteuning
van een fiets een belediging. Vooral voor de politiek geëngageerde
en georganiseerde fietsers was het onvoorstelbaar om een
proefrit te maken met een elektrische fiets. Het was onderdeel van
hun zelfbeeld en wereldopvatting om hun geliefde fiets met bijna
religieuze deemoed en eerlijk zweet dagelijks de berg te bestijgen –
een vorm van zelfkastijding, een soort straf voor een schoner milieu
en het bewaren van de schepping voor de volgende generaties...
Als we de ontwikkelingstrends van de afgelopen 100 jaar analyseren
is een sterke, opvallende tendens naar elektronificatie zichtbaar,
met een scherpe piek omhoog in de afgelopen 30 jaar. De rijwielbranche
leek hier lang immuun voor, maar uiterlijk 2010 kunnen we
vaststellen dat de fiets als een van de laatste mechanische objecten
in ons leven aangestoken is met het elektro-virus en nu ongeneeslijk
geïnfecteerd is. Een volledig mechanische fiets zal volgens ExtraEnergy
in de toekomst voorbehouden zijn aan speciale nichemarkten
en verdrongen worden door de elektrische fiets.
Hetzelfde is gebeurd met andere mechanische objecten. Vandaag
de dag lijden ze een vegeterend bestaan als cultobject of decoratief
element. Voorbeelden hiervan zijn het wasbord, de mechanische
schrijfmachine, de mechanische telefoon, een mechanische
auto, een analoge camera of de vinylplaat. Ik hoor vaak „eigenlijk
jammer“, maar missen we deze producten nu echt in het dagelijks
leven? Natuurlijk was het „cool“ om een vinylplaat op een draai
tafel te leggen en naar analoge muziek te luisteren met al zijn kraken
en knarsen – maar in werkelijkheid is dit product allang vervangen
door de „bits en bytes“ van een MP3 -file. Platen luisteren we alleen
in een nostalgische bui wanneer we ze aan het digitaliseren zijn.
Als we een eigenaar van een platenzaak in de jaren ’80 van de vorige
eeuw zouden proberen uit te leggen hoe de ontwikkelingen zouden
verlopen, dan had hij je volledig voor gek versleten en zich verder
met zijn platen bezig zijn gaan houden. Hetzelfde vergaat het tegen-
markt
woordig tal van fietsenmakers en -winkeliers: ze beseffen nog niet
ten volle dat er voor de mechanische fiets geen kans op genezing bestaat
voor het elektro-virus: alleen innovatie en doorontwikkeling
blijft over. De mechanische fiets is dood, leve de elektrische fiets!
de symptomen van het elektro-virus
a Het virus is uiterst besmettelijk d.w.z. er zijn veel meer
klanten voor een elektronisch product. De groei van het aantal
kopers kan tijdens de infectie op basis van nieuwe functies
en dus mogelijkheden met sprongen omhooggaan. (Factor
3 tot 30).
B De elektronische versie van een product mag best wat kosten.
De vele extra mogelijkheden geven de doorslag. De prijzen
stijgen met een factor 3 tot 4.
C Producten in een nieuwe categorie hebben steeds vaker een
kortere levensduur, wat negatieve gevolgen heeft voor duurzaamheid
en het milieu. Door nieuwe technische mogelijkheden
verouderen producten nog sneller waardoor klanten nog
meer „elektro-koorts“ krijgen. De EnergyBus Standaard kan
hier mogelijk verlichting brengen: voor het welzijn van consumenten
en het milieu – zelfs als veel fabrikanten eigenlijk
liever alles nieuw willen leveren. Zie Best Practice pagina 32
GoPedelec 17