Elektronisk versjon (pdf) her - Høgskulen i Volda

Innhaldet, metodikken og organiseringa av kursa har vore tema for drøftingar og utvikling i
fagseksjonen. Knut Øyvind Yksnøy, Ola Hauge og Gunnar Repp var dei første rettleiarane på
kursa. Ola Einang, Frode Sætre og seinare Christofer Bang frå naturfaga kom så til, medan Helga
Synnevåg Løvoll, og Rune Pettersen frå naturfaga, er av dei som pr. 2006 driv kursa. I tillegg har
ein og annan timelærar vore med.
HAMSKIFTET 2003–2005
Opp gjennom etableringstida av Yksnøya som kursstad, og då kursa festa seg som eit av særprega
ved studietilbodet til seksjonen, låg der heile tida tankar og draumar om ein fastare og meir
etablert kursstad enn det den årlege teltleiren på Haugen representerte. Planar vart drøfta, synfaringar
til ulike lokalitetar i Ulstein og Herøy kommunar vart gjennomførte, og skisser og
teikningar utarbeidde.
To ting var vanskeleg å kombinere: På den eine sida var den årlege, enkle leiren, som det ikkje
viste spor etter, langt på veg i tråd med tradisjonelt, sporlaust friluftsliv. På den andre sida var
kursa ein fast del av studieprogramma, og det skapte både hodebry og utgjorde mange dagsverk å
leige inn, hente og levere tilbake båtar. Det årlege innleigde materiellet var nødvendig, men det
var tungvint å få ordna det på denne måten – år etter år. Men det var i tråd med det enkle, sporlause
friluftslivet.
Kroppsøvingsseksjonen heldt grepet om aktiviteten på Yksnøya lenge åleine. Mykje vart
gjennomført i styrke av engasjement og dugnadsånd. Kursa var populære blant studentane og
viste seg å vere overlevingsdyktige. Fleire på Høgskulen innsåg etterkvart tiltrekkingskrafta som
kursa i friluftsliv, samt kursa på Yksnøya, har hatt. Både i Avdeling for lærarutdanning og i Fellesadministrasjonen
vart Yksnøya-prosjektet synleg og konkret støtte har komt i form av omtale og
investeringsmiddel 3 .
I den forma for kystfriluftsliv som seksjonen har drive, har tradisjonelle bruksbåtar, trebåtar med
lokal tilknytning, vore sentrale. Tradisjonelle bruksbåtar frå norskekysten knyter trådar til kystfolket
sitt levesett og deira spesielle kultur. Yksnøya var eit levande bevis på det tette hopehavet
mellom sjø og land. Dette var særleg tydeleg ettersom øya framleis var bebudd og den siste yrkes-
3 Vedtak i Høgskulestyret.
Nils Ola Skuset (red.): Forske på Yksnøya – går det an? Utfordringar i praktisk-estetiske fag. Seminarrapport.
Høgskulen i Volda og Møreforsking Volda, 2006.
8