Bygdejol 1971

More documents

Recommendations

Info

tera og lyfta etter bakenden på dei så dei ikkje skulle ramla utføre og skamslå seg. Dei kom så opp på Reistadfjellet og tok framom Raudvatnet og Holmavatnet og ned til garden Krånæ (Skulstad). Etter det kom dei framom Øyjordæ, der Turistheimen no ligg og heilt feil vert kalla Gullbotnen. Frå Øyjordæ dreiv dei nemleg vidare og kom til Gullbotnen, som ligg eit stykke oppe i Gullfjellet. Så bar det opp den bratte Gullkleiva og over Gullfjellet og vidare gongevegen om Osavatnet og Borgeskaret. Det vert og fortalt at dei for rrred driftene om Sotabotnen og og Dyravadslægret. Dei for og ofte dit med gjeldfe for å ha dei i beite der om sumrane. Det var nok fleire vegar som førde dit, men oftast tok dei av frå gongevegen på Krossleite og for ut Lægena, gjennom Fljotane og over Fljoto til Steinskvandalen, opp Burknaholo til FadnastøI, så over Purkegjel og ut Saotedalen, under Stegafossen (ein oØvsthusfoss> oppe i ville fjellet) og utover mot Røyrfjellet og Sotabotnen. Dette var og den gamle buforevegen til Hellestveit, Torpe og Børve. Seinare vart denne vegen omlagd så han tok ut frå Vardaholo og over Heiæ ned til Skeiskvandalen. Derfrå kunne dei fara ned mot Teigen og fylgja driftevegen vidare vestover. Men dei kunne og ta om Rosselandsbotnen og Kråketjønn og til Dyrer;adslægret. Skulle dei så driva mot byen, gjekk dei over elva mellom Frostavatnet og Holmavatnet (dette var fØr oppdemminga kom) og gjennom Vestre Trongesmoget opp til Dukavatnet og Gjetlå, ein god beitestad i Samnangerfjella, og truleg stad for overnatting. Vidare for dei ned til Herfangen og sør gjennom Vestmannabotnen og over Bogeskar, framorn Vossaskorane, Kuliskoltane og Klakken og ned til Breiliæ, fjellbeitet til Tveit- og Steinslandgardane. Derifrå kom dei så over til Fitjavatnet og fylgde den før nemnde fjellvegen vidare. Driftevegen frå Voss kom og- -så inn på denne vegen. Namn som Vossaskorane og Vossaskoræ skulle tyda på at det var vessene som først brukte denne farleia, og hardingane har kome til seinare. Fjellvegen gjennom Samnanger ligg fint til og i nokolunde iamn høgd, og vart nok ikkje brukt berre til drifteveg. Sumarsdag var han mykje nytta til gongeveg, særleg når dei måtte fara fort. Dei kunne og korta på lengda med å ta snarvegar. Frå Høysæter kunne ein såleis springa ned Høysæterliæ til garden Fiske i Grønsdalen. Der måtte dei få båtskvss nokre t3
åretak over elva. Men både ferdafolk og gardsfolket der rekna med det, så det var visst alltid føre å få. Derifrå var det så lett å ta seg fram til Nordvikslåttene. Snaraste og beinaste leia vidare var nok den som gjekk over Gullfjellet og Borgeskaret, men det var og den hardaste. Dei måtte ta tunge motbakkar som tok på pusten og dryge unnabakkar som røynde knea, så det var vel helst ungdomar og folk som hadde hastverk som våga seg i kast med den. Eller slike som ville gjera meisterstykke. For slike fanst det nok då som no. Med greidleg gonge rekna dei at ei byreis tok to dagar kvar veg for friske folk. Men det fanst nok dei som gjorde vegen snøggare, stundom fordi det trongst, andre tider kanskje berre for å gjera eit karsstykke så folk fekk noko å snakka om. Dei hadde ikkje meir moro enn dei gjorde seg sjølve i den tida. Ein kar som låg på sumarslått oppe ved HamlagrØvatnet, vart tobakkslaus, er det fortalt. Etter å ha pint seg sjølv ei stund, sette han ljåen i bakken og tok til palings vestover fjella og kom til bydn og fekk ny forsyning, kom så opp att og tok ljåen igjen og slo vidare. Ein som åtte heime på Botnen, vart ute for same mangelen. Det var om vinteren, og kanskje det låg meinsis i sundet, så det var vanskeleg å koma . Nok er det at han tok foten og fjellet fatt og for til bydn for å kvitta seg med tobakkssykja, og kom velnøgd og glad heim att. Liknande tobakkshistoriar er det fortalt frå Samnanger. Slike soger kan vel ha vorte litt utbroderte etter som åra har gått, men ein kjerne av sanning er det nok i dei. Meir å lita på er det vel når hendingane skriv seg til namngjevne personar. Lars Seljenes var kjend for å vera særs lett til fots, og han gjorde turen frå byen og heim på under ein dtg. Endå om ein dag kunne reknast lang før i tida, så må ein seia at dette var uvanleg godt gjort. Mons Botnen var ein gong i byen. Det var etter at eimbåtane var byrja å gå inn fjorden, og han stod på kaien og såg at hardingabåten stakk i veg innetter, og tok sjølv i veg til fots. Han gjekk ned i Steinsdalen for å gjesta kjærasten sin der, og då han kom til Skeie, der ho budde, høyrde han dampen "hujao nede i Sundet. Rekorden har nok likevel Anders Rosseland, ein reinsgjetar frå førre hundreåret. Han skal vera den raskaste som nokon t4
Page 2 and 3: Gerhard Austeljord: f' LJ0S t. Hyrd
Page 4 and 5: Arne Skeie: Jakoh H. Vik Då Jakob
Page 6 and 7: striden som stundom laut til for å
Page 8 and 9: og var tilkalla i telefonen. Han s
Page 10 and 11: pekarar, fehandlarar, driftekarar o
Page 12 and 13: opp i Hisdalen, men vegen dit hadde
Page 16 and 17: gong har vakse opp der på garden.
Page 18 and 19: aviser og massemedia av andre slag,
Page 20 and 21: mor til grannekona. Ja eg skal no h
Page 22 and 23: Kr. B. Kolltveit, BATBYGGJING I Han
Page 24 and 25: ifrå på kvar sida. Alle båtbyggj
Page 26 and 27: ser og høyrer på dei brølande pa
Page 28 and 29: JON O. TJ05Å5' Lærartilsetjing i
Page 30 and 31: Slik hadde dei det i 1899 Innsendt
Page 32 and 33: Nr. Navn Antal kjør Leveret Udbeta
Page 34 and 35: Aagot ?Løqland' Stølsyninme Ovanf
Page 36 and 37: under ljoseblå og fine. Eg tenkte
Page 38 and 39: Det var ofl ei fn,.nat Or eit blad,
Page 40 and 41: til at arbeida fram so eg seint um
Page 42 and 43: Ja, jau, let eg og togg på ein smu
Page 44 and 45: og l0 millionar. Eg tykkjer dei bur
Page 46 and 47: God iul og godt nytt &r til bygdelo
Page 48 and 49: Gule' s m ek. o g landb ruk sv er k

Bygdejol 1971

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?