Bygdejol 1971
Julehefte utgjeve av Kvam Soge- og Kulturminnelag
Julehefte utgjeve av Kvam Soge- og Kulturminnelag
- TAGS
- kulturminne
- sogelag
- gamle
- kvam
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
saman med dei to brordøtrene<br />
sine, Ha.nsina og Verna Christie.<br />
Alle tre var høgrefolk og meinte<br />
at det skulle vera ein viss<br />
skilnad på høg og låg i samfunnet.<br />
Prosten bad ofte Lars om<br />
hjelp til både eitt og hitt. Ein<br />
gong hadde prosten fått ein<br />
eller annan sjukdom på hagen<br />
sin, eller *haveno som han sa.<br />
Då vart Lars henta for å sjå<br />
på dette. Lars grunna både lenge<br />
og vel på dei sjuke plantene,<br />
og til sist gav han fylgjande<br />
uttale: "Eg kan ikkje skjøna<br />
noko anna enn at det må vera<br />
den vanlegg "havesykjo"<br />
du har<br />
fått - -.o<br />
Ein annan gong<br />
hadde prosten fått ei drøss med<br />
kjuklingar. Det var vanskeleg<br />
å sjå kva som var hanar og<br />
høner og Lars vart henta. Lars<br />
såg med ein gong at mest alt saman<br />
var hanar, men han ville<br />
seia dette på ein mest mogeleg<br />
skånsam måte. Då delte han<br />
først flokken i to grupper og så<br />
sa han det slik: nDen gruppa<br />
der er hanar, og den andre<br />
gruppa der er ikkje høner."<br />
Naturleg nok lika ikkje alle<br />
like godt ordspråket til Lars<br />
og sume ville gjerne prøva år<br />
svara han att med same mYnt.<br />
Ein laurdag Lars var i Norheimsund<br />
og handla var han<br />
ubarbert og hadde lang skjeggstubb.<br />
Ein mann såg på han og<br />
sa: nDu er svært skjeggut i dag,<br />
Lars., Lars såg på han og sva-<br />
ra lunt: "Så vidt eg veit skal det<br />
stå på eigande grunn -.><br />
Lars måtte ofte leiga folk til<br />
ymse hjelp og arbeid som han<br />
trong. Ein regnhaust hadde Lars<br />
leigefolk og ein bygdemann<br />
spurde om dei kunne få gjort<br />
noko i slikt regnver? "Når det<br />
regnar som verst er me inne og<br />
har teori -r,<br />
svara Lars. Ein<br />
dag hadde Lars leigd hest og<br />
mann til å køyra ved heim or<br />
skogen. Lars var med, og nytten<br />
og sparsom som han var,<br />
gjekk han kring og plukka opp<br />
småkvister. Dette var nemleg<br />
siste lasset. Då ropa køyrekaren<br />
til Lars: "Her ligg nokre ospe.<br />
lauv her, skal eg ta dei med.n<br />
Denne spøken hadde litt for<br />
kvass brodd og Lars vart mutt<br />
resten av dagen. Han stakk aldri<br />
vondt sjølv og lika heller ikkje<br />
at andre gjorde det med han.<br />
Det kunne vore fortalt mykje<br />
meir om Lars Kalhamar, men<br />
det får vera med dette. Han<br />
fekk ei lang sjukelega og døydde<br />
i heimen på Kalhamar i januar<br />
1,937. Den siste tida fekk han<br />
augg sterkt vendt mot dei evige<br />
verdiar, og dei som fekk høve<br />
til å vitja han ved sjukesenga<br />
sa det var godt å høyra kor<br />
trygg han kjende seg og kor<br />
fredfullt han fekk kvila i Guds<br />
allmektige hand. Det er mange<br />
som har minne etter Lars Kalhamar,<br />
og eg trur alle saman<br />
har gode minne.<br />
20
Change language