Bygdejol 1971

under ljoseblå og fine. Eg
tenkte - med meg: Var det ikkje
"fråsseri"
at ein så fager blomebundel
stod på aude fjellet og
Iyste så vakkert og bjart? Han
kunne vel ha sledt fleire om han
hadde iått slade på ein meir
synberr stad? Men då måtte eg
koma i hug verset om blomen
i skosen der det heiter: oYnskier
?u ikkie i prydhagen stå,
der tolk kunne skoda på deg?'
nÅnei, eg trivst best rnellom
ringe og små, eg føddest til
skogblome, €9.,, -
oForglemmegeio heitte biomen,
og det skal vera visst
eg har aldri gløymt han sidan. -
Han heldt ei heil preik for meg.
Og når minnet om han kjem
fram-i hugen, ser eg også for
mes budeiene på Ålvik-stølane.
Dei vakre blomebundelen vart
eit bilete på dei der dei gjekk og
gjorde sin gjerning stilt og
bramfritt utan tanke - på om det
var mange eller fa dei fekk
sleda.
- No er dei borte for lenge sidan.
Men eg kjem dei ofte i
hug, og eg signar deira minne!
Eg har også seinare i livet
mØtt menneske som lik uforglemmegeioen
på høgfjellet -
utan at dei visste om det siølve
spreidde solskin og glede i
- kring seg på plassen dei var
sette i livet. Eg minnest dei alle
i takksemd os seier med diktaren:
Minnet-later som insen
ting -
er dog et lønlig kildesprrng.
35