Bygdejol 1971

More documents

Recommendations

Info

Det var ofl ei fn,.nat Or eit blad, Ferdamannen, for 100 år sidan. (Ovnagrendi er eit eldre namn på Botnagrendi inst i Fyksesundet. Ovnen er eit fjell omlag midtleies mellom Porsmyr og Botnen. Tvers over Sundet på austsida ligg Blåningsgjel. I naudhØve var det framkomeleg til Skåro. Me heve eit Lag her ute i Bygdi, kor ein samnast og fortæl og læs Sægnir og Saagur. Etter at ein gong Bjørnsons (Ei faarleg Friing" var læst, var det ein gamal Man, so fortalde, at han hadde og ein gong voret ute i Faaren paa den Veg. Og eg lyt feista fortelja nokot um Saago hans her. Som fyr fortalt ligg Ovnagrendi inn fyr Enden av eit langt trongt Sund, med bratte himmelhøge Fjell paa baada Sidor. Omtrent halweis inn i Sundet paa den andre Kant er ei Revna eller Djuv i Fjellet so dei kallar "Blaaningsgjel". Kva Navnet er av kan eg ikkje segja, men kanskje ein Grunn ligg deri, at det faarleg Friing av A. [. liksom blaanar fyre Augat, naar ein f.raa Skaret uppe skodar seg svimmel ned i nden blaanende Kløft". Dette Djuv er den einaste Afvæksling av dei steilbratte Fjellvægger langs Sundet. "Eg hadde ein kjæreste der inne", sagde den gamle, nog Gud maa veta at det var ein rigtig snild Kjæreste, ei Rosa i Villmarki, slik so den bert kan finnast paa slike Stader. Naar Livet herute i den myldrande Sveimen var paa Væg og vilde kjøva meg med sine Syslor og Suter av det kvardagslege Stræv, var det som ein Lindring fyr min trØytte Saal at koma derinn til henne kven kan daa undrast på at eg - gjerna balad meg fram, um enn Vægen tildels var nokot strævsam. Værst var det no Vettertider, daa Mein- Isen laag utstød yver Sundet, slik at der inkje var komande med Baat, og Isen var for veik til å bæra. Det var - ein vetter, so var meir enn vanleg kald, 37
og Isen lagde stødt fleire Gong€t, men vart sundbroten av Storm. So vart det daa ei Veka ut paa Vetter,en, at det lagde til med svær kulde. No kjem Isen at verda god, tænkte eg, og bYrjad setja Skjeisorne mina i stand, fyr at taka meg ein tur derinn. Det var ein Laurdag. Guten lagde avstad, og fort gjekk det fram, til eg kom Paa Istrommi. Her fekk eg do finna, at Isen ikkje var so god so eg hadde vona, der var fleire stader so var radt oPet og so Isflak innat i millom, som inkje bar - kort sagt det var ein rigtig Mein-Is. No hadde det vel voret klokaste at venda Paa Vægen, men høyrde du nokontid ein uvetug Ungdom som eg i nokre og tjug Aarsalderin være si Vis? Nei, fram laut det, kor som gjekk. Summe Stader drog eg Baaten paa Isen, best som det var brast det daa under meg, oB eg laut springa uPP i Baaten fyr at verda bjergen. No kunde eg slaa meg fram eit Stykke, til eg kom ut av Isen i klar Sjo ei Stund, til sama scena paanyo tok seg uPPatter. Slik gjekk det fram, men seint vart det, det var vist. Paa den Vis kom eg daa midt inn fYr Blaaningsgjel. Eg skodat uppetter det tronge Djuv med Skaret deruppe i Himmelsyni. Hadde eg voret der uppe tænkte eg med meg sjølv, so hadde eg beina Dalføre inn paa Sætrane deira innanfyre, og so denne Sætravægen til grendar. Eg vidste, at Folk, som ikkje var altfor bljuge i Faaren, kunde gaa den Væg um Summaren, og daa kan der vel og vera framkomande no, tænkte eg og lagde Baaten til lands. UPPetter det bratte Gjel for eg daa tildels klovrande paa alle fjore. Balesamt var det nok, men eg gaadde det inkje ved Tanken um aa vinna fram. Bekkjen, so hadde runnet langs Djuvet var no tilfrosen og hadde paa mange Stader kryt upp, so det var berre haale juklen aa gaa paa. Men der var daa fyr det mesta ei og onnor Steinanybba eller ein Busk, so eg kunde finna Fotafeste i, eller laut eg med dei Tarvendor, so var for Handi grava Hol paa Isen fyr at faa eit lite fæste. Saag eg meg tilbakar, hadde eg den blaae Avgrunn lika under meg. Og naar der av og til ramlade ein Isklump eller ein snjoball derned, svarad det med ein dump Ljod som ein vill Skratt dernede fraa liksom dei store Magter i Naturi leikade seg der med at knusa alt det stakkarsleg veike Smaaværk, dei lokka ned til seg. Det var inkje fritt fyr, at det kvakk i meg ender og daa ved Tanken um at eit einaste Feilføt kunde bringa meg derned. Men det gav meg og Mot og Kraft 38
Page 2 and 3: Gerhard Austeljord: f' LJ0S t. Hyrd
Page 4 and 5: Arne Skeie: Jakoh H. Vik Då Jakob
Page 6 and 7: striden som stundom laut til for å
Page 8 and 9: og var tilkalla i telefonen. Han s
Page 10 and 11: pekarar, fehandlarar, driftekarar o
Page 12 and 13: opp i Hisdalen, men vegen dit hadde
Page 14 and 15: tera og lyfta etter bakenden på de
Page 16 and 17: gong har vakse opp der på garden.
Page 18 and 19: aviser og massemedia av andre slag,
Page 20 and 21: mor til grannekona. Ja eg skal no h
Page 22 and 23: Kr. B. Kolltveit, BATBYGGJING I Han
Page 24 and 25: ifrå på kvar sida. Alle båtbyggj
Page 26 and 27: ser og høyrer på dei brølande pa
Page 28 and 29: JON O. TJ05Å5' Lærartilsetjing i
Page 30 and 31: Slik hadde dei det i 1899 Innsendt
Page 32 and 33: Nr. Navn Antal kjør Leveret Udbeta
Page 34 and 35: Aagot ?Løqland' Stølsyninme Ovanf
Page 36 and 37: under ljoseblå og fine. Eg tenkte
Page 40 and 41: til at arbeida fram so eg seint um
Page 42 and 43: Ja, jau, let eg og togg på ein smu
Page 44 and 45: og l0 millionar. Eg tykkjer dei bur
Page 46 and 47: God iul og godt nytt &r til bygdelo
Page 48 and 49: Gule' s m ek. o g landb ruk sv er k

Bygdejol 1971

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?