YOKSULLUKTAN VARSILLIĞA -İSVEÇ- - Abana Gazetesi

YOKSULLUKTAN VARSILLI ĞA — İ SVEÇ— 154
Ya şlılar eğitiminin bu denli yayg ın olması, ba şl ıca şu
gerekçelere ba ğlan ır:
"Bugün, gerek çok iyi ö ğrenim görmü ş gençlerle, (ö ğrenime
olanak bulamam ış) ya şl ılar aras ında; gerekse pek küçük
az ınlığın ın ilkokul sonras ı öğrenimi görebilmi ş yaş lı ku şak için-
OKUYUP YAZMASI YOKTU
Tümüyle masal ımsı olan bu öyküye yetkililer inanmad ı . Ama ku şkusuz
do ğruydu. Elli ya şında bir Kuzeyli, hiç okuyup yazmas ı olmadan, ya şamı
süresince seçkin i şlerde çal ışt ı. Askerli ğini yapt ı , aile kurdu. Yaşam ı
boyunca hiçbir okula gitmeyen bu karacahil, toplumun içinde ola ğan
bir ya şam yaşad ı .
Yaln ızca saati bilen ve say ılar ı okuyabilen Kuzeylimiz, yüzde yüze yak ın
olarak bu sakatl ığını saldayabildi. Ama durumlar ı düzeltebilmek için,
kendini çok zorlad ığı oluyordu. Şimdi durumu bilen ilgililer, onu gözünden
kaç ırm ış bulunan öteki ilgililerin yapt ığı bu eğitim yanlışını
düzeltebilmek için bir yol bulam ıyorlar. Isveç'te böyle birinin bulunabileceğine
inanmak bile çok güç...
I şte onun yaşam öyküsü:
Ailenin en yaş l ı çocuğu olarak, Kuzeyde bir iç köyde do ğdu. Yedi yaşına
geldiğinde, ilgililer onu okul için aramaymca, evde kal ıp çal ışmay ı
sürdürdü. Babas ı okumaya karşı ilgisizdi. On ya şına gelince bir çiftlikte
iş tuttu. I şini iyi yap ıyor, okula gitmemekle yanl ış yolda olduğunu da
dü şünüyordu. Ama on ya şındaki çocuk bu konuyu kiminle tart ışacakt ı?
En iyisi, okuma yaznia bilmediğini saklamak için elinden geleni yapmakt
ı . Say ıları istemi dışında belledi. Imzas ın ı da öğrendi. Bu, ya şamının ilk
okuluydu.
Askerliği istediğinden de iyi geçti. Ilk üç ayda hiç pürüz ç ıkmadı. Sonra
dersler ve yazd ılar ba şlay ınca iş değişti. Ilk yaz ılıda, önüne beyaz ka ğıt
konulunca bir kolay ın ı bulup subaya f ısıldad ı :
"-Okuyup yazmam yok benim!"
Subay ak ıll ı adamd ı. Durumu bir büyü ğüne aktard ı. Kuzeyliyi, subayların
yemek yedi ği bölüme verdiler. Askerli ğinin sonuna dek orada kalarak,
subaylara yemek servisi yapt ı .
Sonra madende, ormanda, kamu kesiminde çal ışt ı . Kazanc ı iyiydi. Evlendi,
çocuklar ı oldu. Sakatl ığın ı karıs ı biliyor: ka ğıtlar ı doldurma ve i ş
düzeninde yard ımc ı oluyordu. Çocuklar durumu bilmiyordu. Kuzeylimiz
şöyle aç ıklad ı bunun nedenini:
"-Çocuklar yeterince büyüyünce, onlara gerçek durumu söylüyorum. Küçükken
söylersem, babalar ın ın okuma yazma bilmedi ğini arkada şlar ına
anlatabilirler..."
(Expressen, 20 Kasun 19701