Bildiri Kitabı - Kitap3

törensel edimlerde toprak çoğalmayı, bereketi ve şekillenmeyi, ateş pişirmeyi ve
olgunlaşmayı, saç bilgiyi, bağlamayı, etki altına almayı, tutsak etmeyi ve saklamayı
simgeler.
Sanatsal tasarılarda insan saçı ve pişmiş toprağın Cadılık başlığı altında bir arada
kullanılmasının altında yatan sebep, büyü eyleminin de sanat gibi insani ihtiyaçlara ve
faaliyetlere bağlı amaçları olmasıdır. Estes’e göre bu açıdan sanat, bilim ve büyü
akrabadır (ESTES, 2003).
Joseph Campbell cadı (witch) sözcüğünün bilge, akıllı (wise) anlamına gelen wit
sözcüğünden türediğini belirtmektedir (CAMPBELL, 2000 ). Zaman ilerledikçe toplum
içinde en çok korku duyulan ve tepki gösterilen kişilerin de yine cadılar olması, sahip
oldukları bilgelik nedeniyle dışlanmaları hatta yakılarak çaresizce ve ümitsizce bu kadim
bilgilerden temizlenmeye çalışılmaları, insanın bilmediği şeye karşı duyduğu korkudan
kaynaklanmaktadır.
‘Vahşi (wild) sözcüğü gibi, cadı (witch) sözcüğü de bir aşağılama niyetiyle
kullanılmaya başlanmıştır; oysa uzun zaman önce cadı sözcüğü hem yaşlı hem de genç
kadın şifacılara verilen unvandı’ (ESTES, 2003)
Efsanelerde ve öykülerde bahsedilen cadılar hep uzun, kabarık ve karmaşık saçlı
olarak betimlenmektedir. Yine Estes’e göre saçlar düşüncelerin uzantısıdır. (ESTES,
2003) Bu bağlamda cadı olarak betimlenen ve büyü eylemini gerçekleştiren bu
karakterlerin uzun ve karmaşık saçlarını engin bir bilgeliğin uzantıları olarak nitelemek
yerinde olacaktır; çünkü insanlar ihtiyaçlarına ulaşabilmek için cadılara ve büyünün
bilgeliğine başvurmuşlardır.
Sanat, büyü ve cadılık arasında bir bağ kurmaya çalıştığımızda öncelikli olarak
büyü eyleminin ve cadılığın temel gereksinimlerinden olan dört elementin sanatta nasıl bir
yeri olduğuna bakmak gerekir. Toprak, su, hava ve ateşin seramik sanatındaki önemi
4. ULUSLARARASI ESKİŞEHİR PİŞMİŞ TOPRAK SEMPOZYUMU 519