Bildiri Kitabı - Kitap3

4
hareket bile hem modernistlerin hem de modernizm karşıtlarının tepkisini çekmeye
yetmiştir. Çalışma sergilendiğinde tartışmaya açıklığı ile izleyicileri provoke
etmiştir. “Craft Horizons” (El Sanatlar Çevresi Ufukları) adlı dergide eleştirmen
Alan Meisel bu iş hakkında hırçın bir ifade ile şöyle yazmıştır: “Bu çalışmanın
sergiye katılmasının amacı eleştirmenleri iğreti etmekse, iğreti etmiştir.” [6].
Şekil 3. Robert Arneson, Deposito Yok Geri Dönüş Yok, 1961.
Figure 3. Robert Arneson, No Deposit No Return, 1961.
Sanatçı Kaliforniya Üniversitesi’nde çalışmaya başladıktan sonra günlük objeleri
kilin konusu olarak seçmeye başlar. Aynı yıl “Kaliforniya Heykeli” sergisine davet
edilir. Bu sergide sanatçının hayranlık beslediği Voulkos ve Mason’un çalışmalarının
da yer alacak olması Arneson’un yaratıcılığını körükler. Sonuç olarak bir
karikatüristin hayal edebileceği türden kilden tuvaletler, banyo küvetleri, lavabolar
üretir. Bu çalışmalar estetik açıdan Marcel Duchamp’ın Çeşme’si ve Jim Dine’nin
Siyah Banyo’suna benzer. John Figure adlı çalışma, 1963 tarihindeki Oakland
Sergisi’ne bütün mizah ve sürrealizmine rağmen Amerikan kapitalizmine bir saldırı
olarak görüldüğünden kabul edilmez. Buna rağmen Arneson bu yöndeki
çalışmalarını sürdürür [7].
Robert Arneson, Funk Seramik Sanatı’nın temsilcilerinden biri olarak görülmektedir.
Funk Sanatı ise her ne kadar Pop Sanatı ile benzerlikler taşısa da Pop Sanatının tersi
olarak açıklanabilir. Pop Sanatla benzer elemanlar taşımasına rağmen, Funk Sanat bu
elemanları ters yüz eder. Her iki akımda ticari el sanatlarını kullanır. Her ikisi de
tüketimle ilgilidir. Pop Sanat tekniklerini reklamcılıktan alırken, Funk Sanat hobi
dükkanlarından almaktadır. Her ikisi de günlük sıradan görüntüleri kullanır. Ama
Pop temiz, Funk kirlidir. Pop’un düzgün, bütünün parçalara ayrılmasına neden
olduğu yerde Funk sıcak, karmakarışık ve karşı karşıya getiricidir. Her ikisi de
esprilidir. Funk bilgiç, saldırgan ve açık iken; Pop şeytanca, kurnaz ve çelişkilidir.
Bu durum en iyi Robert Arneson’un ve Claes Oldenburg’un işleri kıyaslandığında
anlaşılabilir [6].
Şekil 4. Robert Arneson, John Figür, 1965.
Figure 4. Robert Arneson, John Figure, 1965.
Oldenburg’un tuvaletleri beyaz kanvastan yapılmıştı, aslına benzemekle birlikte
seçici bir mizah duygusu vardı. Arneson’un tuvaletleri ise üzerinde kullanılan akıcı,
478
BİLDİRİLER PROCEEDINGS