Bildiri Kitabı - Kitap3

9
Şekil 10. Marilyn Levine, Çanta, 1974.
Figure 10. Marilyn Levine, Satchel, 1974.
Levine’in çalışmaları Claes Oldenburg’un estetiğinin tersidir. Oldenburg’un sert
objeleri temsil etmek için yumuşak materyalleri kullanmasının aksine Levine
yumuşak bir materyal olan deriyi temsil etmek için kili pişirip sertleştirerek kullanır.
Süper obje en hafif şeklini Richard Shaw’ın montajlarında bulmuştur. Shaw giderek
artan bir şekilde detaylı montajlar yapmaya başlamadan önce, kariyerine üzerine
manzara resmi yapılan koltuk ve sandalyeler gibi nostaljik objeler yaparak başlar.
Diğer montajları ise bir hikaye örgüsü içinde metinle şekilleri bir araya getiren kağıt
parçaları ve karton evler içeren Trompe I’oeil kitaplardır. Bu kitaplar “incelikteki
başarı, boyuttaki ve görünümdeki mükemmelik” gibi olumlu eleştiriler almıştır.
Yazıyı aktarma teknolojisi geliştikçe, bu objeler sürpriz özelliklerini yitirmeye
başlamışlardır [3].
Howard Kottler çalışmaları için hazır kalıplar ve çıkartmalar alırken, Richard Shaw
kendi kalıp ve çıkartmalarını kendi yapıyor veya belirli objeler için profesyonel kalıp
hazırlayıcıları görevlendiriyordu. Bu durum Shaw’ın posta kart, pullu zarf, gazete
kupürü, konserve etiketleri ve iskambil kartları tasarımlarında kendini gösterir. 1977
civarında, Shaw kitap kavanozlar serisine yönelmiştir. Detaylara çok fazla dikkat
ederek, Shaw kitap sayfalarını, kapakları ve kitapların sırt kısımlarını yeniden
yaratmak için çıkartmalar kullanır. Kitapların üzerindeki kibrit kutusu, iskambil
kağıtları ve pipo gibi sıra dışı küçük nesneler biri onları dikkatsizce bir araya
getirmiş gibi görünürler, bu objeler sanki terk edilmiş gibi bir izlenim uyandırırlar.
Seramik kitaplarla uğraşırken Shaw, Trompe I’oeil’de başka bir tür denemek
amacıyla bu kez kalıplara döküm yoluyla şekillendirilmiş objeleri oturan ve yürüyen
figürler şeklinde bir araya getirmeye başlar. Sanatçı bu çalışmalarında boya
kutularından kafalar, kereste parçaları ve ince dallardan bacak, boya tüplerinden
parmaklar, lavabo pompasından da ayaklar oluşturabiliyordu. Shaw’ın vücut
parçalarında ve duruş şekillerindeki seçimlerle, oturan veya uzun adımlarla yürüyen
her figüre farklı bir karakter kazandırdı. Bu gülünç, ilgi çekici objeler, akla
zenginliğin çöküşünü ve tüketim toplumunda kullanılıp terk edilmiş objelerin giderek
çoğalmasını getirmekteydi [6].
4. ULUSLARARASI ESKİŞEHİR PİŞMİŞ TOPRAK SEMPOZYUMU 483