4afd4a366a38e5ddb79c44167de45ee5ee0f8828

Öyleyse onu bu tabloları yapmaya yönelten şey neydi? İlk başta açık göründüğüşekilde, bir gönül ilişkisini itiraf etmek ya da kutlamak mıydı?Çıplak tablonun hakikaten gerçek hayattan alındığına inanabilirsek, o zamanbu seçenek daha inandırıcı gelir. Yoksa bu vesileyle, gerçekte olmamışbir gönül ilişkisiyle böbürlenmek mi söz konusuydu? Böyle bir ihtimal Goya'nınkarakterine uymaz; Goya'mn sanatında bu tür gösterişlere hiç yeryoktur. Benim yorumum, Goya'mn ilk tabloya bir dostunun (ya da muhtemelenbir metresinin) gayrı resmi bir portresi olarak başladığı, fakat resmedaldıkça kadını öyle, güzel elbisesiyle yatıyor halde seyrederken onu soyunukhalde görme fikrini takıntı haline getirdiği yönünde.Bu fikir niçin 'takıntı' haline gelmişti? İnsanlar her zaman kadınlan rastgelehayal görüyorlarmış gibi, gözleriyle soyarlar. Goya da kendi cinselliğindenkorktuğu için bu fikre takılmış olabilir mi?Goya'da alttan alta akan, cinsiyeti şiddetle ilişkilendiren bir damar vardır.Cadı tabloları buradan doğar. Keza kısmen, savaşm dehşetine karşı itirazlarıda. Goya'mn itirazının Yanmada Savaşı'nın cehenneminde tanık olduğumanzaralardan kaynaklandığı genel bir varsayımdır. Bu doğrudur.Goya bütün vicdanıyla kendini savaşm kurbanlanyla özdeşleştirmişti. Fakatkapıldığı çaresizlik ve dehşet duygusuyla da kendisinde işkencecilerebenzer bir benlik potansiyeli yattığım anlamıştı.Aynı damar, çekici bulduğu kadınlann gözlerindeki amansız gururla dayanar durur. Kendisininki dahil onlarca tam, yarı açık ağız resmi yaparkenbu düşüncesi alaycı bir kışkırtma olarak yanıp sönmektedir. Çıplak olarakyaptığı, her seferinde çıplaklıklarım hayvansı yönleriyle eşitlediği, tımarhanedekideliler, yamyamlıklarım sürdüren yerliler, fahişelerle düşüp kalkanrahipler gibi erkek tablolarında da aynı iğrençliğe rastlarız. 'Kara' resimlerdiye adlandırdığı tablolarında şiddet orjileri kaydedilir. Ancak bu eğiliminen belirgin biçimde görüldüğü örnekler, tümden teni resmettiği tablolandır.Bunu sözcüklerle ifade etmek zor, ancak neredeyse Goya'mn yaptığı herportrede yadsınmaz biçimde bu eğilim karşımıza çıkar. Ten, kendisinin ifade­