4afd4a366a38e5ddb79c44167de45ee5ee0f8828

ki sanatçılardan daha fazla yaklaştırıyordu. Bir nesneyi tasvir etme yeteneğimucizevi görünmüş olmalı -bugün de hâlâ öyle görülebilmektedir (suluboyaylayaptığı çiçekler ve hayvanlar resimlerini düşünün). PortrelerindenKotıterfei (tam olarak aynı gösterme sürecini vurgulayan bir sözcük) diye bahsederdi.Dürer'in tasvir etme, önünde ya da düşünde gördüklerini yeniden yaratmausulü, Tanrı'run dünyayı ve dünyadaki her şeyi yarattığı söylenensürece bir şekilde benziyor muydu? Belki bu soru onun da akima gelmişti.Gelmiş olsa bile, bu, onu tanrılıkla kıyaslayan kendi erdemiyle ilgili olmaz,kendi yaratıcılığı olarak görünen durumun farkına varmışlığıyla ilgili olurdu.Fakat bu yaratıcılığa rağmen, ıstırapla dolu bir dünyada, yaratıcı kudretininnihayetinde hiç fayda etmediği bir dünyada bir insan olarak yaşamayamahkûm edilmişti. Dürer'in İsa olarak otoportresi, yaratının yanlış tarafındaduran bir yaratıcmm, kendini yaratmakta hiç rolü bulunmayan biryaratıcının portresidir.Dürer'in bir sanatçı olarak bağımsızlığı, bazen kendisinin yan Ortaçağ'aözgü dinsel inancıyla bağdaşmazdı. Zaten bu yazıda değindiğimiz iki otoportre,bu bağdaşmazlığın çerçevesini ortaya koymaktadır. Fakat bunu söylemek,çok soyut bir açıklamayla geçiştirmek anlamına gelir. Hâlâ Dürer'indeneyimine girmiş değiliz. Dürer bir keresinde küçük bir sandalla, bir bilimcigibi bir balinanın gövdesini incelemek amacıyla altı gün denizde dolaşmıştı.Aynı zamanda Mahşer'in Atlılan'na inanıyordu. Luther'e 'Tann'nınaracı' gözüyle bakıyordu. Aynada kendisini seyrederken, tablodakiyüzünün kendisi ona bakarken ima ettiği soruyu, en basitinden "Ben neyinaracısıyım?" sorusunu somut olarak nasıl sormuş ve gerçekte buna nasıl cevapvermişti acaba?