4afd4a366a38e5ddb79c44167de45ee5ee0f8828

yaşamaya devam ettikleri şeyler üzerine olduğundan, hikâyenin bütünübelli bir hoşgörüyle anlatılmaktadır.Çok az hikâye ise ya bir şeyi idealleştirmek ya da mahkûm etmek amacıylaanlatılır; hikâyeler daha ziyade, mümkün olan şeylerin biraz şaşırtıcışekilde yaşanmış hallerine dairdir. Çalışmasında çok titiz olduğu bilmen C.,otlarını taşıdığı arabasmın devrilmesini nasıl olup da engelleyememiştir?L., sevdiği kişi olan J/nin her şeyini nasıl olup da elinden alabilmiştir venormalde kendisini herhangi birine pek teslim etmemesiyle tanınan J., nasılolmuş da her şeyinin elinden alınmasına karşı bir şey yapamamıştır?Hikâye, yoruma davetiyedir. Aslmda hikâye, yorumu yaratır, çünkü tamsuskunluk bile bir yorum sayılmaktadır. Yorumlar garezle ya da hazımsızlıklayüklü olabilir, ancak böyle olsa bile anlatılanlar bir hikâyeye dönüşecekve bu suretle yine yoruma açık hale geleceklerdir. E nasıl oluyor da kardeşinikötülemeyi gerektiren hiçbir fırsatı kaçırmıyordur? Daha genel olarak,artık hikâyeye eklenen yorumlarla, yorumu yapamn -bu hikâye ışığındaki-,varoluşunu gözler önüne seren kişisel cevabının alınması amaçlanmaktadır.Her hikâye herkesin kendini tanımlamasını sağlar.Gerçekte yakın, sözel, günlük tarihe dahil olan bu hikâyelerin işlevi, bütünköyün kendini tanımlamasına imkân sağlamaktır. Bir köyde sürülenhayat, fiziksel ve coğrafi özelliklerinden ayrı olarak, köy içindeki bütün toplumsalve kişisel ilişkilerin, artı, köyü dünyanın geri kalanına bağlayan -genelliklebaskıcı nitelikteki- toplumsal ve ekonomik ilişkilerin toplamıdır.Ancak daha büyük bir kasabadaki hayat hakkında da benzer şeyler söylenebilir.Hatta bazı şehirler için bile. Bir köydçki hayatın ayırt edici özelliği,aynı zamanda kendisinin canlı bir portresi olmasıdır: herkesin tasvir edip herkesintasvir edildiği, komünal bir portre -ve bu ancak herkesin herkesi tanımasıkoşuluyla mümkün olabilir. Roma mimarisiyle yapılmış bir kilisedekioyma eserler gibi, gösterilen şey ile onun nasıl gösterildiği arasında bir ruhözdeşliği söz konusudur -sanki resimlerin kendileri bizzat oymacı imişlergibi. Bir köyün kendine dair portresi taşla değil, sözcüklerle, ifade edilen vehatırlanan şeylerle (görüşler, hikâyeler, tanıklıklar, efsaneler, yorumlar ve