4afd4a366a38e5ddb79c44167de45ee5ee0f8828

ağmen. Ancak bir siluet hem tözdür hem de iki boyutlu simgedir. Bir siluethem yazmaktır hem varoluş.Şimdi ressamın, çizdiği ilk kavislerden başlayıp bitmiş, titreşimli, durağanresme doğru ilerlediği uzun, genellikle zorlu süreci ele alalım. Ressambu süreçte sezgileriyle neyin peşindeydi? Baktığı faninin hatlarını kalıcı kılacakbir harf, bir monogram, bir şekil bulmaya çalışıyordu.Böyle bir şekli oluşturmak, çeşitli düzeltmelerin ve yeniden çizilen sadeleştirmelerinsonucuydu. Birçok sanatçıdan farklı olarak, sadeleştirmeylebaşlıyordu ve yaptığı çizimler canlı formun giderek karmaşıklaştırılması işlemiydi.Nu Assis a la Chemise (Oturan Gömlekli Çıplak, 1917), Elvira Assise(Oturan Elvira, 1918), La Belle Romaine (Güzel Romalı, 1917) ya da ChaimSoutine (1916) adlı şaheserlerinde sadeleştirme ile karmaşıklık arasındakidiyalektik hipnotik bir niteliktedir: Gözlerimiz ikisi arasında hiç kesilmeden,bir sarkaç gibi gidip gelecektir.Modigliani'nin çarpıcı görsel özgünlüğü burada kendisini gösterir. Oyeni sadeleştirme usulleri keşfetmiş, ya da başka ve bence daha doğru birifadeyle, o hayatı ve o pozu içindeki modelin kendisine yeni sadeleştirmeyolları sunmasına imkân tanımış bir ressamdır. Bu tarz uygulandığında,sadeleştirilerek bulunmuş harfin bir parçasını oluşturan, diyelim bir masayayaslanan kol, kalçaya bastıran bir dirsek, çatılmış bir çift bacak anlamınagelen bir şekil, oturumlardaki çizimlerde ilk ve tek defa ortaya çıkanşekil, yuvası içinde dönen bir anahtara, söz konusu uzuvlara hayatı bahşedenbir açılır kapanır kapıya dönüşmüştür.Ressamın uydurduğu bir harf, bir monogram, bir isim, bir anahtar profili-bu kıyaslamaların her biriyle, Modigliani'nin tablolarındaki çizimlerindeğişmez simgesel niteliği vurgulanmış olur. Peki ya onun renkleri? Modigliani'ninrenkleri, çizgileri ve kavisleri kullanışı gibi ânında tanınabilecekcinstendir. Aynı zamanda göz alıcıdır. En az iki yüzyıl boyunca hiç kimseteni ondan daha ışıltılı biçimde resmedemedi. Ek olarak onu aklımızdaTitian'la ya da Rubens'le kıyasladığımızda, rengi kullanışında neyin özgün