4afd4a366a38e5ddb79c44167de45ee5ee0f8828

nin birbirlerinden farklı olduğu anlaşılabilir. Bazıları yalnızca uyuyor numarasıyapıyor ve yanlarında duranlara anlatmak istediklerini bir ân öncesöylemeye can atarak beyaz ayakkabıları içinde kıpırdanıyorlar. Gözucuylabakarak, kuzenini izleyen dul kadımn davranışlarını, cılız elleriyle -dakikadaotuz defa- yaşlı kalçalarını kapatan siyah elbisesini düzeltip duruşunugözlüyorlar.Bazıları ne giydiklerinin, çevrelerindeki herkesin bakışlarını üstlerindetoplayan beyazlığın o kadar farkında ki, evlendiklerini hayal etmeye başladılar.Birkaçı, yeminlerini kutsayan makamın parıldayan saflığı karşısındakendilerini kirli hissediyorlar, ama yüzlerinde bir nevi dinginlik okunmuyorda değil -sanki geminin gövdesini göremeyeceğiniz kadar uzaktan seçiverdiğinizbeyaz yelkenlere has bir dinginlik bu.Diğerlerinin çoğundan biraz daha uzun ve bize en yakın kişiler arasındabir kız var. Burnu gaga gibi, gözleri iri, koyu renkte. Tülü öyle gerginki ketenden bir bebek bezini andırıyor. Ailesi muhtemelen diğerlerininkindendaha zengin. Gururlu ve kendinden emin bir duruşa sahip -sankiuyuyormuş da tam olarak kendi karar verdiği pozisyonda dalıp gitmiş.Onun gözünde, şimdi yaşamakta olduğu dinsel deneyim, şahsi gelişimplanının bir parçası. Ayartılmaya yer yok. Çoktan tasarlanmış bir anlaşma.Ama buna rağmen, gergin. Kendisine ne yapılacaksa, kendi seçtiği şekildeolacak. Elbette, istekleriyle kararlarını tesadüfi hale getirecek, hayatınıbir keskin nişancının gözlerini çelen bir harekete bağlayacak bir felaketbaşına gelmezse.Batı kapısında risaleler satan adam masasının arkasına oturup bir gazeteokuyor.Kızlar cevap verirken güvercinler gibi şakıyorlar.Kızların alanımn ön sırasında ileri yaslanmış olan annelerinin bazıları,ellerini uzatıp kızlarına dokunmamak için kendilerini zor tutuyorlar. Bahaneleride hazır: elbiseyi düzeltmek, buruşmasını engellemek. Aslında buarzularının kaynağı, anılarını paylaşma ihtiyacı. O ânda kızlarına dokun­