4afd4a366a38e5ddb79c44167de45ee5ee0f8828

Üçüncü gün onu tabuta taşıma vakti geldiğinde karısı, "Şimdi tam zamanı,zavallı cesedi kokmaya başladı," diye doğrulamış.O üç gün boyunca Georges'un ölümü köyde de hayalet gibi dolandı. Sularınsürüklemesiyle vahşice ve beklenmedik zamanda gelen, doğal olmayanbir ölümdü. Köydeki bütün nehirlerle dereler kabarmış, köpük saçıyordu.Her yerde Georges'u öldüren suyun sesi yankılanıyordu. Çok gençti;umutlarını kendisiyle beraber götürmüştü. Perşembe günkü cenaze töreninebin kişi geldi.Tabut kiliseden çıkarıldığında iki erkek kardeşi Martine'e iki kolundandestek oldular. Bacakları titriyor, tabutun arkasından, "Jo-Jo, hayır! Jo-Jo,hayır!" diyerek hıçkırıyordu. Herkesin Jo-Jo diye bildiği Georges artık onacevap veremezdi.Bin civarında insan sessizce durdular; yası en derin olanın nefes almadan,ama nefes almamayı da beceremeden debelenmesine tanıklık ettiler.Mezarlığın yukarısındaki meyve bahçeleri, şimdi erimekte olan ve nehirlerikabartan karın şiddetiyle elma ağaçlarından kopan kırık dallarla doluydu.Martine sonraki iki hafta Georges'un ölümünden hemen önce gebe kalmışolabileceğini umut etmeyi sürdürdü. Derken, kanaması geldi.AmélieAmélie dört gün önceye kadar ömründe doktor yüzü görmemişti. Gittiğindede çok geç olduğu anlaşıldı. Seksen iki yaşmdaydı; ciğerlerinde kantoplanmış, kalbi iflas etmişti.Çoktan dul kalmış olan oğluyla birlikte yaşıyordu. Oğlu, annesi on yediyaşmdayken dünyaya gelmişti. O sırada baba henüz sadece on üç yaşındaolduğundan Amélie onunla evlenememişti.Amélie'nin hayat hikâyesini herkes biliyordu. Çok dayanıklı bir kadındı.İlk ve son defa hasta düşene kadar her gün oğluyla beraber çiftlikte çalışırdı.Genellikle söylendiği gibi, içinde doğanın gücünü taşıyordu.