4afd4a366a38e5ddb79c44167de45ee5ee0f8828

dıkları hayat kendi içlerinde kaos doğurmuştu. Kendi içlerinde kaybolmuşlardı.İnsanlar, kendi kaderlerini dünyanınkilerle özdeş kılan süreçleri (ne kadarbasit ve doğrudan bir yolla da olsa) kavramanın yerine, yeni durumaedilgen biçimde boyun eğmekteydiler. Şöyle ki, kendilerinin kopmaz birparçası olan dünya, zihinlerinde onlardan ayrı ve onlara karşı olan eski dünyayadönmüştü: Sanki Tann'yı, cenneti, cehennemi halletmek ve ebediyenkendi içlerindeki parçalarla yaşamak mecburiyetindeydiler. Bu gerçektenyeni ve korkunç bir acı biçimiydi ve sahte ideolojik propagandanm bir silaholarak yaygın ve kasıtlı biçimde kullanılmasıyla çakışıyordu. Bu tür bir propaganda,insanların içindeki eskimiş duygu ve düşünce yapılarını muhafazaederken, yeni deneyimleri etkisizleştirmeye de zorlar. Bu tür bir propagandaonları kuklalara çevirirken, dönüşümün getirdiği sıkıntının büyükkısmının kaçınılmaz biçimde bütünlüksüz bir hayal kırıklığıyla siyasal bakımdanzararsız kalmasını sağlar. Bu tür bir propagandanm tek amacı, insanlara,kendi deneyimlerini yaratacak olan benliklerini yadsıtmak ve dahasonra terk ettirmektir.Apollinaire'in (1918'de ölmüştü) son uzun şiiri "La Jolie Rousse"da (KızılSaçlı Dilber), şairin savaşta yaşadığı deneyimin ardından geleceğe bakışı,bir umut kaynağı olduğu kadar ıstırap kaynağına da dönmüştür. Gördüğüşeyleri daha önce gördükleriyle nasıl uyuşturabilirdi? O ândan itibarenartık siyasal olmayan kehanetlerde bulunmayacaktı:Düşman tutmayın bizi kendinizeSize geçmiş bilinmedik ülkeler bağışlamaktı meramımızSır çiçek sunar o ülkede her kim uzatırsa elinO ülkede yeni yeni ateşler renk renk görülmedikAkla imgeleme sığmaz nice bin görüntülerHer biri gerçekleştirmeyi beklerMeramımız erişmek o iyilik diyarına o suspus o uçsuz bucaksızZaman olur eldedir zaman olur ki tekrar geçer eleAcınsın biz durmadan gelecekle sonsuz