4afd4a366a38e5ddb79c44167de45ee5ee0f8828

şıyorlardı. Öbür yandansa Noktacılar ve Fütüristler durağan olan ile zamansızolanı yok etmeye uğraşıyorlardı. Mondrian gibi başka sanatçılar, gelipgeçici olanm tümüyle yasaklandığı bir geometride ısrarcıydılar. Ressamlarolarak yalnızca Kübistler, göreliliğin zamansız olana yeni bir yer verebilecekbir yeni kozmolojinin ana hatlarını ortaya koymuşlardı. Ancak Kübistleringenel çerçeveleri de Birinci Dünya Savaşı'yla birlikte yıkılacaktı.Savaştan sonra Sürrealistler, çözümü bulunmamış bir sorunsal olarakzamanı, bütün çalışmalarının kalıcı temasma dönüştürdüler; bütün Sürrealisttablolar düşler temasma eğiliyordu; düşler de o zamana değin, zamansızlığındokunulmadan kalan tek alanıydı.Son kırk yılda Atlantik'in öte yakasındaki resim, nasıl artık dolayımı kurulacakve bu yüzden resmi yapılacak bir şey kalmadığını gösterdi. Rothko'nungösterdiği şekilde, zamansız olanm içi boşaltıldı. Gelip geçici olan,zamanm tek kategorisi haline geldi. Pragmatizmle ve tüketicilikle sıradanlaştırılangelip geçici olan, soyut sanattan dışlandı ya da pop sanatla türevlerindekısa süreli moda olarak fetişleştirildi. Artık zamansız olana atıftabulunmayan gelip geçici olan, moda kadar önemsiz ve ânlık bir durumageldi. Gelip geçici olan ile zamansız olanın kabul görmüş biraradalığı olmayınca,resimsel sanatın yapacağı bir şey de kalmaz. Kavramsal sanat salt buolgunun tartışılmasıdır.Gelip geçici olan ile zamansız olanm biraradalığının kabul görmesi mutlakadaha eski din biçimlerine dönüşü getirmez. Bununla birlikte, yakm dönemdekiAvrupa düşüncesinin -devrimci teori dahil olmak üzere- göz ardıettiği bir şeyin (on dokuzuncu yüzyıl Avrupa kapitalizminin kültürününgeliştirdiği ve bu kültürden miras alman zaman görüşünün) kökten sorgulanmasınıgerektirir.Bu sorgulama, zaman sorununun bilimsel biçimde çözülmediği ve asla çözülemeyeceğikavranırsa daha acil hale gelmektedir. Bilim, zaman sorunundamutlaka kendi çözümünü bulacaktır. Zaman sorunu bir tercih sorunudur.