Ryzyko poważnych awarii rurociągów przesyłowych ... - MANHAZ

przyjmowana za prędkość uwolnienia. Zakłada się, że prędkość uwolnienia jest stała
przez czas trwania uwolnienia.
- Przecieki: prędkość uwolnienia dla przecieków można obliczyć z równania
Bernoulliego i zakłada się, że jest ona stała do czasu wykrycia i zatamowania
przecieku. Przeciek o średnicy 20 mm ma największą prędkość uwolnienia, ale jego
szybkie wykrycie i zatamowanie jest bardziej prawdopodobne, wobec czego
wykorzystana będzie średnica 10 mm.
Wielkość drenażu
Dla określenia wielkości drenażu zakłada się, że jest on wynikiem jedynie efektów
grawitacyjnych (nie uwzględnia się syfonowania) – wtedy można zastosować następujący
algorytm:
(a) Na podstawie danych o elewacji terenu należy znaleźć najwyższy punkt na linii między
miejscem wycieku a najbliżej położonym poniżej zaworem.
(b) Odległość między najwyższym punktem a miejscem wycieku L jest długością rurociągu
dla którego ma miejsce drenaż.
(c) Przez ∆E oznaczamy różnicę w wysokości między najwyższym punktem a miejscem
wycieku.
(d) Zakłada się, że system jest prostą rurą o nachyleniu ∆E/L.
(e) Prędkość wypływu wyznacza się z równania Fanninga:
gdzie:
V – prędkość objętościowa (m/s);
∆P – ciśnienie tarcia (kg/m 2 );
D – średnica wewnętrzna (m);
g = 9.81 m/s 2 ;
f – współczynnik tarcia;
ρ - gęstość (kg/s 2 ).
2
V = ∆Pg
D 2 fLρ
,
(f) Współczynnik tarcia f wyznacza się w funkcji liczby Reynoldsa NRe na podstawie
krzywych dla materiałów korzystając ze wzoru: NRe = DVρ/µ, gdzie µ jest absolutną
lepkością (m/kg x s).
(g) Następnie stosuje się iterację:
•
szacuje się prędkość objętościową,
143