PrzeglÄ daj publikację

mym zakresem tematycznym, d³ugoœci¹ i rejestremjêzykowym (dotyczy to zarówno cech materia³utestowego, jak i cech oczekiwanej wypowiedzi)oraz tymi samymi zasadami przeprowadzaniatestu.× Czas wypowiedzi ustnejCzas testu ustnego, podobnie jak czas testówinnych sprawnoœci jêzykowych, bywa przewa¿nieograniczony ze wzglêdów praktycznych.Czêstoegzaminustnytrwajedenb¹dŸdwadnii testowani s¹ odpytywani ,,hurtem’’, co prowadzido redukowania czasu testu do minimum.Jednak, stopieñ opanowania sprawnoœci mówieniajest najtrudniejszy do ocenienia. Dlatego, jeœlinie istniej¹ mo¿liwoœci nagrywania wypowiedzitestowanych na taœmê magnetofonow¹ b¹dŸ magnetowidow¹,powinno siê d¹¿yæ do uczynieniatestu jak najd³u¿szym. Wydaje siê, i¿ jeœli decyzjepodejmowane na podstawie wyników testus¹ istotne, powinien on trwaæ 20–30 minut.× InstrukcjeTest powinien zawieraæ jasne i dok³adnewskazówki. Pozwoli to testowanym na jak najlepszewykazanie siê swoimi wiadomoœciamii nie wprowadzi dodatkowego czynnika stresu.W przypadku testowanych o bardzo niskim poziomieopanowania umiejêtnoœci jêzykowej (popierwszym i drugim semestrze nauczania)wskazówki mog¹ byæ podane w jêzyku ojczystym,tak aby testowani nie tracili czasu nazrozumienie ich znaczenia. Ponadto na pocz¹tkutestu testowani powinni zostaæ poinformowanio czasie trwania testu, kryteriach ocenianiaoraz stosowanej skali ocen.× Proces dokonywania ocenyRzetelnoœæ oceny wypowiedzi ustnej podwy¿szasiê przez wprowadzenie dwóch lubtrzech egzaminatorów. W idealnej sytuacji, jedenz egzaminatorów uzyskuje od testowanegopróbkê jêzykow¹, a dwóch pozosta³ych dokonujeoceny. Ocena koñcowa jest wówczas œredni¹ocen wystawionych przez obu egzaminatorów.W przypadku, gdy oceny dokonuje tylkojeden egzaminator, bardzo przydatny okazujesiê magnetofon albo kamera wideo. Egzaminatormo¿e wówczas dokonaæ oceny dwa razyw odpowiednim odstêpie czasu, po czym wyci¹gn¹æœredni¹ wystawionych przez siebie stopni.Gdy nie jest to mo¿liwe, dobrym sposobemjest równoczesne testowanie dwóch osób, któreprowadz¹ miêdzy sob¹ konwersacjê (najczêœciejjest to odgrywanie ról jêzykowych). W takimprzypadku egzaminator musi co prawda dokonaærównolegle oceny opanowania sprawnoœcijêzykowej dwóch osób, ale mo¿e bez rozpraszaniauwagi poœwiêciæ siê wy³¹cznie procesowidokonywania oceny, co nie jest mo¿liwe, gdymusi on tak¿e wywo³ywaæ próbkê jêzykow¹.Ten sposób testowania posiada równie¿ tê dodatkow¹zaletê, i¿ jest on mniej stresuj¹cy dlatestowanych (nie jest to ju¿ konfrontacja samna sam z egzaminatorem).W trakcie testowania egzaminator powiniensobie zdawaæ sprawê z mo¿liwoœci zaistnieniarozmaitych czynników obni¿aj¹cych rzetelnoœædokonanej przez niego oceny. Do czynnikówtych nale¿¹:Ö wp³yw ocen przyznanych testowanemu zaopanowanie innych sprawnoœci jêzykowych;Ö wp³yw wykonania jêzykowego innych testowanych(chyba, ¿e test jest odnoszony donormy, nie do kryterium tzn. gdy porównanieosi¹gniêæ jest zamierzone);Ö wp³yw ogólnego wra¿enia wywo³anego przezwykonanie testowe – albo pozytywnego (jeœlijest ono bezb³êdne, chocia¿ na bardzo niskimpoziomie), albo negatywnego (jeœli jest onope³ne b³êdów, chocia¿ bardzo ambitne);Ö wp³yw sposobu mówienia (zwykle œmia³a,rezolutna osoba testowana sprawia wra¿enieposiadania ³atwoœci w pos³ugiwaniu siê jêzykiemobcym, a zatem wy¿szego stopnia opanowaniasprawnoœci mówienia; zale¿noœæ tajest czêsto prawdziwa, lecz nie zawsze);Ö wp³yw szczególnego nagromadzenia b³êdóww jednej z podsprawnoœci sprawnoœci mówieniana ocenê ca³oœciow¹;Ö wp³yw wzrostu dok³adnoœci w ocenianiuw miarê przebiegu testowania;Ö wp³yw zmêczenia testuj¹cego wzrastaj¹cegoz up³ywem procesu oceniania.W przypadku, gdy oceny dokonujedwóch lub wiêcej egzaminatorów, powinni oniuzgodniæ miêdzy sob¹ procedurê dokonywaniapunktacji: ujednoliciæ stosowane skale punktacyjneoraz ustaliæ kryteria ich stosowania, ustaliæmetody oceniania poszczególnych podsprawnoœci,ujednoliciæ wymagania stawiane wobecopanowania poszczególnych podsprawnoœci.14