PrzeglÄ daj publikację

i na ca³oœciowe podejœcie do aktu komunikacjijêzykowej. Jak zauwa¿a, role ucznia w procesiedydaktycznym musz¹ obejmowaæ zarównodzia³anie w charakterze zbieraj¹cego doœwiadczeniaobserwatora komunikacji, jak i uczestnicz¹cegow interakcji komunikacyjnej adresatai nadawcy komunikatów jêzykowych (s. 74).Trzeci rozdzia³ jest poœwiêcony trzem g³ównymaspektom informacji jêzykowej: wiedzy,sprawnoœci i dyskursowi. Wiedza to system informacji,pojêæ i s¹dów, reprezentacja mentalnainformacji, sprawnoœæ to kategoria odnosz¹ca siêdo zachowania, natomiast dyskurs jest jednostk¹komunikacji. Znaczna czêœæ rozdzia³u poœwiêconajest w³aœnie temu ostatniemu pojêciu. Podczasgdy wiedza i sprawnoœæ maj¹ wymiar indywidualny,dyskurs jest reprezentacj¹ zewnêtrzn¹,spo³eczn¹ i jest strukturalnie zintegrowanyz ca³¹ sytuacj¹ komunikacyjn¹. Jest on niezbêdnymelementem w procesie komunikacji orazprzyswajania jêzyka w warunkach naturalnych.Natomiast w procesie dydaktycznym dyskurspe³ni przede wszystkim funkcjê dostarczania prymarnychdanych jêzykowych.Do centralnej roli dyskursu w procesachkomunikacji jêzykowej nawi¹zuj¹ trzy kolejnerozdzia³y. Czwarty dotyczy rozumienia dyskursu(czyli czytania i rozumienia ze s³uchu), pi¹tyskupia siê na rozwijaniu umiejêtnoœci rozumieniadyskursu w jêzyku obcym, a szósty zajmujesiê produkcj¹ jêzykow¹ rozumian¹ jako akt komunikacjioraz Ÿród³ami trudnoœci ucznióww opanowaniu sprawnoœci produkcyjnych.Prezentowane w ksi¹¿ce podejœcie donauczania jêzyków obcych polega na modelowaniukomunikacji dla celów nauczania jêzykówobcych oraz wykorzystuje pojêcie dyskursujako centraln¹ kategoriê odnosz¹c¹ siê do danychjêzykowych, a sposób przetwarzania dyskursujest wyznaczany przez model komunikacjijêzykowej oraz mechanizm przetwarzania informacjiprzez cz³owieka (s. 87). Z takiego podejœciado dyskursu wynikaj¹ istotne konsekwencjedla opracowania odpowiednich materia³ów dydaktycznych:,,Aby spełnić swoją funkcję dydaktyczną,materiał nauczania musi posiadać istotnez punktu widzenia struktury komunikacji własnościdyskursu: zorientowanie na cel komunikacyjny,sensowną treść i plan komunikatu, porządkującyformy i funkcje językowe, koherencję na poziomietreści i kohezję na poziomie form, oraz odniesieniedo sytuacji implikującej jakiegoś konkretnego nadawcęi adresata.’’ (s. 86). G³ównym materia³emnauczania jest szeroko rozumiany tekst,a w szczególnoœci tekst autentyczny.Ksi¹¿kê koñczy zwiêz³e podsumowanie,mini-s³owniczek kilkudziesiêciu najwa¿niejszychterminów (od akwizycji jêzykowej do wnioskowania)i bardzo obszerna bibliografia (przesz³o170 pozycji), zabrak³o natomiast indeksów.Siêgniêcie do pozycji zamieszczonychw bibliografii umo¿liwi dalsze samodzielnezdobywanie wiedzy z zakresu dydaktyki jêzykówobcych, psycholingwistyki i psychologiipoznawczej. Psycholingwistyczne podstawy dydaktykijęzyków obcych to wymagaj¹cy, aleprzede wszystkim znakomity podrêcznik akademickii przewodnik po psycholingwistycznychuwarunkowaniach komunikacji jêzykowej.(czerwiec 2002)Ewa Moszczyńska 1)PruszkówZ prasy zagranicznejWyjœcie naprzeciw oczekiwaniom uczniai jego bli¿sze poznanie, tak czêsto postulowanew piœmiennictwie pedagogicznym, czêsto okazujesiê pustym frazesem nie maj¹cym zastosowaniaw praktyce, gdy¿ znajomoœæ typologiiuczniów nie jest powszechnie znana. O tym jakwspaniale mo¿na zastosowaæ wiedzê o ró¿nicachosobowoœciowych uczniów z po¿ytkiemdla lekcji (np. do omówienia Indian Camp Hemingwaya)traktuje artyku³ Anny E. Vollmer 2)1)Autorka jest doktorantk¹ Instytutu Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warmiñskiego.2)Anna E. Vollmer (1999) Persönlichkeitstypen und Lernstile im Fremdsprachenunterricht, Praxis des neusprachlichenUnterrichts 299 – Typy osobowości i style uczenia się na lekcji języka obcego.165