Wyprawy krzyŜowe Między chlubÄ a potępieniem - Wiedza i Edukacja

36wyznaczył Le Puy, lecz wojska podąŜyły róŜnymi szlakami, spotkały się dopiero wKonstantynopolu. Jako pierwszy przybył Hugon z Vermondois, brat króla Francji Filipa I.Następnie tuŜ przed BoŜym Narodzeniem zjawił się Gotfryd z Bouillon z armią krzyŜowców,złoŜoną z Lotaryndczyków, Niemców i Francuzów, a towarzyszył mu jego brat Baldwinz Boulogne i krewniak Baldwin z Bourg. Kolejna, lecz bardziej jednorodna armia przybyła wkwietniu 1097 roku i składała się z Normanów, dowodzona przez Boemunda niedawnopokonanego przeciwnika Aleksego Komnena. Boemundowi towarzyszył siostrzeniecTenkard. Gdy wszyscy wodzowie zebrali się w stolicy Cesarstwa, wyłoniły się noweproblemy: pierwszym było znalezienie jakiegoś modus vivendi między przywódcamiwyprawy, drugim – ustalenie relacji między cesarzem, a krzyŜowcami. Cesarz przyjąłwodzów i zaŜądał od nich przysięgi lennej oraz zobowiązania, Ŝe zdobyte przez nich terenywrócą do Cesarstwa. Aleksemu I nie było łatwo skłonić baronów do przysięgi. Obiecującbogactwa zaszczyty, a takŜe groŜąc pozyskał panów – jednak z biegiem czasu nic sobie nierobiono z owej przysięgi złoŜonej cesarzowi. Po tym niefortunnym początku krzyŜowcyrozpoczęli swą Krucjatę przeciw innowiercą. Przebyli morze Marmara i zaatakowali Iznik. Wbitwie stoczonej 21 V 1097 roku pokonali wojska sułtana KilidŜa Arslana I. Następnie ruszyliw pochód przez Anatolę. PodąŜając w stronę Syrii zadali Turkom dwie kolejne klęski – podDoryleum i Herakleą. Po tych zwycięstwach wodzowie postanowili rozdzielić swe wojska.Część armii skierowała się na południe i zajęła Tars. Baldwin z Bolugne, zwolennik podziału,ruszył na Wschód i dotarł do Edessy, gdzie został zaadoptowany przez wielkorządcę Torosa.Jednak ów wielkorządca zginął w przewrocie pałacowym, a jego miejsce zajął Baldwin, juŜnie jako lennik cesarza Aleksego, ale jako suwerenny władca. I tak powstało pierwsze państwfrankijskie – hrabstwo Edessy.Główne siły krzyŜowców podąŜyły do Antiochii, strzegącej dostępu do północnej Syrii.Po długim i uciąŜliwym oblęŜeniu, trwającym od października 1097 do czerwca 1098 roku,Antiochia poddała się na skutek ukartowanej zdrady, między Boemundem, a człowiekiem zzałogi broniącej miasta. Gubernator Jaghi Sijan zginął, lecz broniła się jeszcze cytadela.KrzyŜowców otoczyły przybyłe na odsiecz wojska atabego Mosulu, Kirboga. ZostałyjednakŜe pokonane przez Franków i wówczas cytadela poddała się. Po zdobyciu Antiochiiokazało się, Ŝe Boemund postanowił zatrzymać ją dla siebie i swych potomków, nie zwaŜającani na przysięgę złoŜoną cesarzowi, ani na odmienne opinie innych wodzów krucjaty. Ideały,przyświecające początkowo krucjacie, ustąpiły teraz miejsca osobistym ambicjom. I tak –obok hrabstwa Edessy – powstało drugie państwo frankijskie, księstwo Antiochii. LegatpapieŜa Ademar, biskup Le Pey, który mógł swą silną osobowością utrzymać jednośćkrucjaty, zmarł w sierpniu 1098roku.