Wyprawy krzyŜowe Między chlubÄ a potępieniem - Wiedza i Edukacja

52Ademar nie Ŝył, a Boemund na trwałe zdobył księstwo, wiedział, Ŝe cesarz będzie pragnąłodzyskać miasto. Dlatego w stosunku do Greków i patriarchy Jana odnosił się podejrzliwie.Oliwy do ognia dolał Urban II wyznaczając na biskupów Tarsu, Mamistry i Edessy łacińskichkapłanów. Ci udali się do Daimberta – patriarchy Jerozolimy po sakrę biskupią zpominięciem Jana. Jan opuścił Antiochię i udał się do Konstantynopola. KrzyŜowcy uznali,Ŝe patriarcha Jan dobrowolnie ustąpił. Sam antiocheński hierarcha myślał inaczej. MoŜnawięc powiedzieć, Ŝe w Antiochii w 1100 roku doszło do schizmy na tle rywalizacji dwóchlinii patriarszych. Zachodnie chrześcijaństwo przybyło na Bliski Wschód w celu obronywschodnich braci, jednak ich działanie przyczyniło się do zaciemnienia tego, co w przeddzieńich przybycia było jasne i klarowne.c. Filiacje między Cesarstwem, a FrankamiStosunki między cesarstwem, a Frankami pogorszyły się z kilku powodów. Trzykrucjaty z roku 1101 poniosły klęskę w Anatolii. Winą obarczono cesarza.W oskarŜeniach przodowali, Longobardowie, którzy zostali pobici głównie, dlatego, Ŝe niechcieli słuchać cesarskich zaleceń. NajwaŜniejszym powodem podejrzeń pod adresemAleksego były jego ciągłe rokowania z Turkami. Oburzenie krzyŜowców wzrosło, gdyprzejęto korespondencję cesarską z kalifem egipskim, w której cesarz odrzeka sięjakiegokolwiek związku z najazdem Franków na Palestynę. W 1102 roku król JerozolimyBaldwin I wystosował list do Aleksego w formie wyrzutów. Owy list dostarczył cesarzowibiskup Manasses, który udawał się do Rzymu. Aleksy starał się wyjaśnić biskupowi, ŜeBaldwin był błędnie poinformowany, a on sam miał wiele powodów do skarg. Prosił biskupao przedstawienie jego punktu widzenia papieŜowi. Kiedy Manasses przybył do Rzymuprzedstawił następcy Urbana II – Paschalisowi II, człowiekowi słabemu, dalekiemu odroztropności swego poprzednika informacje w sposób tendencyjny i nieprzyjaznyBizantyjczykom, to wywołało gniew u papieŜa i Aleksy nigdy nie doczekał sięsprawiedliwego rozstrzygnięcia. PapieŜ przekonany, Ŝe cesarstwo hamuje całą świętą wojnę,idąc za namową Boemunda przydzielił mu legata w celu ułatwienia zorganizowania krucjatyprzeciwko Bizancjum.JeŜeli wygnanie patriarchy Jana z Antiochii przez krzyŜowców było pierwszympunktem zwrotnym w ogólnej schizmie, to poparcie udzielone przez Paschalisa II byłodrugim znacznie groźniejszym. Ogłoszenie świętej wojny przeciw ortodoksyjnemu cesarstwurzymskiemu, wskazywało na to, Ŝe papieŜ stawia wszystkich jego mieszkańców na równi zniewiernymi. Na szczęście ta wojna zakończyła się fiaskiem, ale następny wiek – XIII –