Wyprawy krzyŜowe Między chlubÄ a potępieniem - Wiedza i Edukacja

38Baldwina z Boulogne znacznie powiększył swoje terytorium na bardzo odsłoniętympograniczu między ormiańskim i islamskim światem. Księstwo nie posiadało naturalnychgranic. Zarówno na wschodzie, jak południ i północy – wystawione było na tureckie najazdy.Wprawdzie i tutaj przewagę mieli chrześcijanie, ale wiele miast i regionów byłomuzułmańskich. KrzyŜowych zdobywców w hrabstwie Edessy było jeszcze mniej niŜ wAntiochii i nie wystarczało ich do organizowania mocnej administracji centralnej. WładzaFranków skoncentrowała się w kilku twierdzach, do których napływały opłaty od okolicznychmieszkańców. Z tych warowni krzyŜowcy podejmowali łupieŜcze wypady poza granicehrabstwa. W ten sposób Ŝycie rycerskie podobne było bardziej do Ŝycia rozbójników niŜeuropejskiego feudała.ChociaŜ pierwsza wyprawa krzyŜowa przyniosła ogromny sukces, to jednak światislamski nie traktował jej jako powaŜne niebezpieczeństwo. Dla procesu rodzenia się państwkrzyŜowych na Bliskim Wschodzie było niewątpliwie korzystne to, Ŝe świat islamski byłrozbity, a w okresie ich konstytuowania był chyba jeszcze bardziej podzielony niŜ przedtem. Idopiero okres saladyński zmienił stosunek sił na Wschodzie.b. Tragiczne losy wypraw posiłkowych, upadek panowania krzyŜowców wEdessie, przygotowania do drugiej krucjaty i jej upadekWieść o zdobyciu Jerozolimy i o powstaniu krzyŜowych państw na Bliskim Wschodziewywołała w zachodniej Europie falę religijnego zapału w propagowaniu wypraw podznakiem KrzyŜa. Agitacja wywierała presję na feudałów, którzy ślubowali swój udział wwyprawach. JuŜ w 1100 roku uformowały się trzy armie, które następnie niezaleŜnie od siebieruszyły na Wschód. Pierwszą z nich było wojsko Lombardczyków, które pod koniec roku1100 przeszło przez Krainę na Węgry i stąd na Bałkany. Przemarszowi wojska towarzyszyłynieustanne konflikty z miejscową ludnością. Po świętach wielkanocnych 1101 roku zostaliprzeprawieni przez Bosfor do Nikomedii gdzie połączyli się z Burgundczykami. Na wodzawyprawy wyznaczono Rajmunda, hrabiego Tuluzy. Po kilku dniach Rajmundowi i Stefanowiz Blois zarzucono niechęć do kontynuowania marszu na północ. Musieli oni ustąpić w celuuwolnienia legendarnego Boemunda z niewoli. Gdzieś na wschód od rzeki Halys krzyŜowcyspotkali połączone siły Daniszmendydów oraz emira Aleppo i po kilkudniowej bitwie zostalirozbici. Druga armia wyruszyła na początku 1101 roku z Francji. Składała się przewaŜnie zFrancuzów, była stosunkowo karna, dlatego zrobiła duŜe wraŜenie na mieszkańcach miastaKonstantynopol. Na czele stał Wilhelm II hrabia Nevers. RównieŜ on pomaszerował do