Wyprawy krzyŜowe Między chlubÄ a potępieniem - Wiedza i Edukacja

46oficjalnie podzielonej zdobyczy historycy ówczesnych czasów oszacowali na 400000grzywien kolońskich w srebrze.f. Walka o nową wyprawę i oswobodzenie JerozolimyW XIII wieku formowały się armie, by maszerować na Bliski Wschód pod znakiemkrzyŜa. Na ich czele stali niejednokrotnie wybitni władcy, ale w charakterze samych wyprawwiele się nie zmieniło. Wystarczy pobieŜnie rzucić okiem, aby dostrzec wyraźne róŜnice.Wyprawy następowały częściej po sobie, lecz nie miały bezpośredniego wpływu nawewnętrzny rozwój państw krzyŜowych. Mimo wszystkich zmian idea wypraw miała wciąŜsiłę przyciągania.Niepowodzenie czwartej wyprawy głęboko dotknęło papieŜa Innocentego III – przedewszystkim, Ŝe wymknęła się z pod jego kontroli. Papieskie roszczenia kierowania wyprawąbyły uzasadnione, tym bardziej, Ŝe Europejscy władcy byli całkowicie pochłonięci wojnami.JuŜ w 1213 roku poszczególni kaznodzieje zaczęli wzywać do przyjęcia krzyŜa. Dopierosobór Laterański IV z 1215 roku stał się istotnym impulsem do wyprawy krzyŜowej.Innocenty III nie dokończył walkio przewodnictwo w wyprawie. Zmarł w czasie przygotowańdo niej w 1216 roku. Mimo wszystko przygotowania, jakie poczynił papieŜ i sobór dałypozytywny oddźwięk. Jesienią 1217 roku zebrała się w Akkce armia króla węgierskiego,Andrzeja II i księcia Leopolda VI, wraz z posiłkami od króla cypryjskiego oraz księciaantiocheńskiego. Jak zwykle czas upływał na sporach, kto ma być przywódcą wyprawy. Kilkawypraw w głąb lądu nie przyniosło Ŝadnych rezultatów. Zawiedziony Andrzej II wiosną 1218roku powrócił do kraju. Zmarł teŜ nagle Hugon I cypryjski. Po długich naradach wybranoprzywódcę i postanowiono zaatakować Damiettę. W kwietniu flota krzyŜowców stanęła podDamiettą. Wojsko egipskie rozłoŜyło się na południu od miasta, aby nie dopuścić dookrąŜenia twierdzy.W sierpniu krzyŜowcy zdobyli przedmurze. Wiadomość o sukcesie pod Damiettąściągnęła do delty Nilu nowe posiłki z Italii, Francji, Hiszpanii. Przybył równieŜ papieskilegat – Pelagiusz. Wykazał się on nadzwyczajnym brakiem taktu i racjonalnego myślenia.Odmówił uznania zwierzchnictwa Jana z Brienne. Wojsko podzieliło się na dwa obozy i jeŜelimimo to zwycięstwo przechyliło się na ich stronę nie było to ich zasługą, lecz rezultatemsprzeczności w obozie egipskim. Dzięki temu krzyŜowcy mogli całkowicie otoczyć Damiettę.Tymczasem Al-Kamil Muhammad zaproponował krzyŜowcom następujący układ:, jeśliodstąpią od Damietty, przekaŜe im całe terytorium byłego królestwa Jerozolimskiego.Przyjęcie propozycji rozbiło się o sprzeciw legata, Pelagiusza. W lecie 1219 roku krzyŜowcy