Wyprawy krzyŜowe Między chlubÄ a potępieniem - Wiedza i Edukacja

59„Będę odtąd posłuszny św. Piotrowi, świętemu Kościołowi rzymskiemu, StolicyApostolskiej, mojemu panu Innocentemu i jego katolickim następcom. Będę do ostatka bronićrzymskiego papiestwa, jego czci, jego godności i jego posiadłości przeciw kaŜdej Ŝywejistocie. Zjawie się na sobór, kiedykolwiek będzie wymagana moja obecność. ZłoŜę wizytę adlimina, bądź osobiście, bądź przez zastępcę. Wreszcie przyjmę legata Stolicy Apostolskiej ibędę mu pomagał we wszystkim.” Niestety wydając to memorandum popełnił kolosalny błąd.Wielu greckich biskupów odmówiło uznania memoriału papieŜa i udało się na wygnanie.Polityka pojednawcza papieŜa odniosła odwrotny skutek.Przywódcy czwartej krucjaty skupili się na zakładaniu koloni łacińskich – nie zdołalipodbić całego imperium bizantyjskiego, w którym pojawiły się trzy sukcesywne państwa:Teodora Laskarisa i jego następców w Nicei, jednej z gałęzi Komnenów w Trebizondzie ijednej z gałęzi Angelosów w Epirze. W takiej sytuacji grecy, którzy odrzucili panowaniełacinników, mieli kilka miejsc schronienia, skąd mogli uprawiać propagandę, antyłacińską.Wieli czołowych biskupów, a wśród nich Michał Akominatos z Aten, opuścił swoją siedzibępod naciskiem łacinników. Większość duchowieństwa udała się do Nicei. Większośćłacińskich ksiąŜąt pałała chęcią wynagrodzenia siebie samych przez przyjęcie najlepszychposad i urzędów, zarówno świeckich jak i kościelnych. Tym samym nie wzdrygali się byzagarnąć na rzecz chrześcijaństwa zachodniego biskupstw i klasztorów. Wreszciepozostawała otwarta kwestia patriarchatu. Grecki patriarcha Konstantynopola Jan Kamaternosnigdy nie zrzekł się swojej godności na rzecz zlatynizowanego patriarchy – wenecjanina –Morosiniego. Nawet ci greccy biskupi, którzy gotowi byli pójść na kompromis z Rzymem niemogli się zgodzić na uznanie łacińskiego uzurpatora. Brak zdecydowania Innocentego III, aprzede wszystkim mniemanie, Ŝe łaciński patriarcha będzie dozgonnie wierny i zabezpieczylojalność Kościoła Konstantynopola wobec Rzymu. Było to tytanicznym nieporozumieniem.c. Za i przeciw – między chlubą, a potępieniemW 1206 roku grecki patriarcha Jan nie Ŝył, a ortodoksi uwaŜali patriarchat zanieobsadzony. Pierwszy łaciński cesarz Baldwin, znajdował się w bułgarskiej niewoli, a nowycesarz, jego brat Henryk, wielki mąŜ stanu, powaŜany zarówno przez greków jak i łacinnikówmógł doprowadzić do porozumienia. Greckie państwa kłóciły się między sobą i nie rokowałydługiego istnienia. Greccy duchowni, pozostali w obrębie łacińskiego cesarza, zebrali się nanaradę. Byli realistami. Wiedzieli, Ŝe cesarstwo bizantyjskie szybko się nie odrodzi, byligotowi uznać Henryka za cesarza. Byli skłonni uznać zwierzchnictwo Rzymu, podwarunkiem utrzymania własnej tradycji. Napisali do papieŜa list, w którym godzili się uznać