Wyprawy krzyŜowe Między chlubÄ a potępieniem - Wiedza i Edukacja

51listu nie wróŜyło nic dobrego. W tym samym czasie patriarcha Jerozolimy Symeon śledziłwydarzenia z Cypru i musiał zastanawiać się, jakie będą jego przyszłe uprawnienia – skorow Antiochii pominięto prawowitego patriarchę. Nie miał się nigdy o tym dowiedzieć:zakończył Ŝywot na Cyprze na kilka dni przed zajęciem Jerozolimy.W lipcu 1099 roku krzyŜowcy zajmując Jerozolimę nie zastali ani patriarchy, aniwyŜszego duchowieństwa. Symeon juŜ nie Ŝył, a jego biskupi pozostawali nadal nawygnaniu. Pod nieobecność greckich biskupów i greckiego kandydata wybrano Arnolda zChoques. Na nieszczęście ów łaciński patriarcha rozpoczął swą działalność od usunięciaróŜnych „ heretyckich sekt” z kaplicy Grobu Świętego. Następnie starał się wymusićtorturami od ortodoksyjnych mnichów, gdzie ukryli prawdziwy krzyŜ i inne relikwie,schowane z chwilą ucieczki Symeona na Cypr. Daimbert z Pizy, który po kilku miesiącachzastąpił Arnolda posunął się jeszcze dalej. Postanowił świątynię Grobu Pańskiego zachowaćwyłącznie do naboŜeństw łacińskich usuwając wszystkich miejscowych chrześcijan. Przezcały czas trwania łacińskiego królestwa wszyscy patriarchowie pochodzili z Zachodu.b. Czarne karty historiiIstniało jeszcze jedno ukryte źródło niezgody między krzyŜowcami – obrońcami krzyŜana Bliskim Wschodzie, a ortodoksami. Wschodnia tradycja, patriarchatu jerozolimskiegowymienia siedmiu greckich zwierzchników Kościoła z okresu 1099/1187. MoŜna bypodejrzewać, Ŝe zostali wymyśleni w późniejszym okresie przez prawosławnycheksternistów, którzy nie chcieli dopuścić myśli, iŜ łacińscy patriarchowie byli kiedykolwiekuznawani. Prawdopodobnie, gdy Symeon nie Ŝył, towarzyszący mu greccy biskupi zPalestyny postanowili dokonać wyboru następcy. Mogli bez trudu uzasadnić, Ŝe postępujązgodnie z prawem i chociaŜ z konieczności znajdowali się poza Jerozolimą, uwaŜalitamtejszych biskupów za intruzów. Przebywali nadal na Cyprze nie utrzymując Ŝadnychkontaktów z wiernymi. Tym czasem Egipscy Fatymidzi władający półwyspem Synaj niechcieliby ich poddani uznawali łacińskich przełoŜonych. Wobec tego opat Świętej Katarzyny,który ex officio miał zwierzchnictwo nad diecezją egipską uznał grecką linię patriarchówJerozolimy. Aleksandria postąpiła najprawdopodobniej w ten sam sposób. Tym czasemCesarz do sprawy odnosił się z większym poczuciem realizmu. Nie upominał się o prawawygnanych patriarchów. Trzymał je w rezerwie w razie gdyby okazali się potrzebni. Około1150 roku cesarz Manuel uznał, Ŝe naleŜy przypomnieć – zachodniemu chrześcijaństwu, aprzede wszystkim krzyŜowcom, iŜ istnieje druga linia patriarchów jerozolimskich. Jednaknieporozumienia wcale nie zaczęły się w Jerozolimie jak na to wygląda, a w Antiochii. Odkąd