Portret Magazine No 5

Моја Борба
беше петок, Михаил (тогаш имаше 14 и пол месеци), наместо
температура, одеднаш стана некако папсан, нерасположен,
жеден. Во саботата и неделата тие симптоми станаа уште
поизразени и веднаш телефонски се консултиравме со
неговиот педијатар, еден извонреден човек д-р Митка
Тренчева, која веднаш, според симптоматологијата, нѐ
посоветува во понеделник да дојдеме и прво да го провериме
шеќерот во крвта (гликемијата). Таа информација ја примив
колку со скепса, толку и со страв, ама сепак, некако ми
остана како мала можност. Кога утрото во понеделникот во
поликлиниката „Јане Сандански“ ја измеривме гликемијата
и кога гликомерот, апаратчето со кое се мери гликемија,
двапати покажа 18,7 и 18,9 ниво на шеќер во крвта и тоа
на гладно – крвта ми се замрзна, снемав воздух. Ме обзема
целосно страв, а секој поглед кон детето и секој допир со него
ми го корнеа срцето, душата... Што да ви опишам. Веднаш
нѐ упатија на Детската клиника. По улицата „Железничка“,
среде пладне, возев во контраправец – тоа со сопругот го
забележавме дури кај семафорите на „Водњанска“ – не знам
како не направиме сообраќајна несреќа, поголема беља. На
Клиниката нѐ прифати д-р Гучев и така почна нашиот живот
со дијабетесот.
Постојат различни фактори што можат да доведат до
дијабетес тип 1 кај децата, а се манифестира со зголемен
апетит, но придружен со слабеење, често мокрење и
зголемена консумација на течности. По кои сигнали
решивте дека треба да појдете на лекарски испитувања?
Дијабетесот тип 1, што ја погодува исклучиво младата
популација, е автоимуно заболување. Но, тригерот, во нашиов
случај, беше вакцината ММР (во чиишто контраиндикации
јасно е назначен и дијабетесот милитус тип 1). Ја поседуваме
целокупната медицинска документација за здравствената
состојба на Михаил пред вакцината, неговата општа
здравствена состојба, лабораториски наоди и слично.
Нема ни трага од симптоми на дијабетес. Кај Михаил тие
симптоми се јавија во рок од три дена, а точно седум дена по
примањето на вакцината. Како што секоја мајка најдобро си
го познава детето, ги знаеш навиките, режимот на исхрана,
спиењето, однесувањето. И сега, кога одеднаш ќе согледаш
дека не сака да јаде, дека пие само вода, дека се поти, дека
мокри повеќе од вообичаено, дека е поспано и слично,
логично е веднаш да реагираш – нема тука негодување,
да видам, да причекам, да прашам – преземаш акција и
точка. Кога во саботата вечерта некако состојбата му стана
малку подобра, односно си лапна една кашичка, малку се
успокоив и помислив дека тоа што било во текот на денот
веројатно е резултат на некакви поствакцинални симптоми.
Сепак, не сум медицинско лице. Но, кога се повтори и во
неделата – немав дилема – во понеделникот рано наутро
бевме први на лекар. Кај нас беше специфично што само
три дена, ама буквално три дена ја имавме класичната
симптоматологија на дијабетес, за разлика од стандардното
правило дека тие симптоми знаат да траат со месеци пред да
се дијагностицираат, а дотогаш немавме никакви симптоми.
Детето си јадеше сѐ, беше супер, напредуваше одлично во
раст, во тежина, беше прашање на ден кога ќе се пушти да
прооди сам. Ама одеднаш се случи ова како гром од ведро
небо.
Дијагнозата и состојбата подразбираат строго определена
употреба на лекови, хируршки прецизно зацртани
оброци и мерење на шеќерот на дневна основа за да се
одреди количеството инсулин што треба да се инјектира.
Ваквата 24-часовна грижа за вас значеше и жртвување на
кариерата. Како вашето синче одговара на ваквиот режим и
начин на живот, имајќи предвид дека неговите врсници се
темпераменти, па дури и бунтовни на таа возраст?
Животот со дијабетес е режим, дисциплиниран и
контролиран. Нема мрдање, нема компромиси. Кога бевме
на клиника (лежевме само два дена), ве обучуваат околу
давањето на терапијата, односно инсулин, и за гликемиските
контроли, како и за изборот на храна. Но, тоа всушност е
ништо во споредба со реалноста што ја живееме со оваа
подмолна болест.
37