MEDYA FORUMU

İKİNCİ GÜN
II. OTURUM
/
45
alışık birbiriyle beraberce yaşamaya, hiçbir sorun yoktu. Ancak mezhep kökenli bu partiler, ırkçı, dinci
dediğimiz grupların tetiklemesiyle bu hâle geldi.
Irak için en büyük eksiklik, kanunun işlemediği bir yerden bahsedilmesi. Yani hiçbir gerekçe gösterilmeden
hükümet tarafından herhangi bir grup mensubu idam edilebiliyor. Irak’ın yapısında
malûmunuz ben dâhil olmak üzere Saddam rejiminden çıkmış bir toplumuz. Saddam diktatörlerin
arasında yer almış bir insan. O toplum istediğiniz kadar demokrasi eğitimi alsın yahut Avrupa’yı veya
başka bir yeri örnek alalım, demokrasi şudur, kadın hakları şudur… Irak’ta yapamazsınız. Bu ne
zaman olur? En az üç nesil geçtikten sonra. Çünkü kalıplaşmış bir vaziyetteyiz. Diktatör rejiminden
çıktığımız için tek adam hükmüne alışmışız. Dolayısıyla Arap baharı tamamen yalandır. Orta Doğu’da
bu bir gerçektir, dikta rejimi olmadan yönetemezsiniz, demokrasiye alışmış bir toplum değil. Aksini
ispatlayan varsa buyursun. Hangi ülke Arap baharından çıkıp da bombalanmadı, yaralanmadı.
Şii ile Sünnilerin arasının açılmasını besleyen etkenler:
1- Hükümetlerin 2003’ten bu yana izlediği siyasetin ülkenin standart yaşam düzeyini taşıyamaması.
2- Hükümet üyesi partileri mezhepsel ve ırkçılığa dayalı bir politika izlemesi.
3- Hükümetteki siyasi güçlerin çözüm üretme yerine makam hırsına tutulması, yolsuzluklara bulaşması.
4- Devletin yapılandırılmasında beceri ve bilginin yerine mezhep birliği düşüncesine sahip olanların
tercih edilmesi.
5- Hukuk ve yasama sisteminin olmayışı, devletin tek mezhebin lehine hareket etmesi.
6- İki mezhebin ortak çalışan müessesler oluşturması yerine, ilişkileri bozan dış güçlerce yapılandırmanın
sekteye uğratılması.
7- Dış basındaki Sünni ve Şii mezheplere yönelik yayınların etkili olması.
Vaktinizi çok almak istemiyorum, bu konuda naçizane bir bilgiyi paylaşmak istiyorum. Mezhep konusunda
biz de payımızı aldık. Nasıl aldık, buyurun, 2003’ten sonraki resim budur:
Tuzhurmatu katliamı: 22 Ağustos 2003,
Telafer katliamı: 9 Eylül 2004,
Telafer katliamı: 21 Şubat 2005,
Musul saldırıları: 24 Eylül 2005,
Yengice faciası: 10 Mart 2006,
Karatepe olayı: 4 Haziran 2006,
Amirli olayı: 7 Temmuz 2007,
Tuzhurmatu saldırları: 20 Haziran 2009,
Tuzhurmatu saldırısı: 23 Ocak 2013,
Tuzhurmatu’da Türkmen liderlerinin öldürülmesi: 25 Haziran 2013.
Son saldırılarda Türkmen liderler infaz edilmeye başlandı. Neredeyse tek başına taşıdığım, Allah rahmet
eylesin, nur içinde yatsın, Ali Haşim MUHTAROĞLU. Bir taziye töreni sırasında bomba patladı,
bu bir tanesi. Peki, iki fotoğraf, içinizi çok karartmayayım diye, Tuzhurmatu ile ilgili. İnsan haklarıyla
alakalı değil farklı kurumların yayımladığı insan hakları (raporlarını kastediyor…) 500 Türkmen hayatını
kaybetmiş ve 3.500’ü yaralanmış, 160 Türkmen kaçırılmış ve bazıları hâlen kayıp, bulamıyoruz,
750 Türkmen ailesi ilçeden göç etmek zorunda kalmış. Patlamalardan 1.100 ev, 250 araba, 200
iş yeri ciddi şekilde hasarlı, 8 cami yıkılmış veya zarar görmüştür. Bunlar 2003’e kadar yaşananlar