Portret Magazine No9

Изборот е слобода
ВО СТИХОВИТЕ
НА КНИГИТЕ ЈА
БАРАМ МАЈКА МИ
СИНОЛИЧКА ТРПКОВА-МЕЛЕС - АКТЕРКА И АКТИВИСТКА
Пишува: Ана Јовковска
Да изберам омилена книга, филм или град за мене значи да ги најдам нештата во нив со кои се имам соживеано. Да бидам уште попрецизна
– нештата што допреле до моите чувства, мисли и погледи на свет. На различна возраст, искуствата се различни. Ракурсот на гледање и
препознавање на светот низ целиот живот се менува. Само нашиот карактер останува непроменет, можеби „поизгладен“, посовршено лош
или добар, или како што вели филмскиот режисер Херцог: „Не постојат вистински ликови кои го менуваат карактерот во приказните за 180%“.
Не знам дали е така во животот, ако филмот е живот, но моето искуство вели дека Вернер е во право. Искрено, немам видено лошотија од
човек да стане безмерно добар или еден искрен и чесен човек да се престори во лажго и измамник. Тоа што ми било омилено во младоста ги
предизвикувало истите емоции и мисли, како тоа што ми е омилено денес.
КНИГА: ГОЦЕ СМИЛЕВСКИ ЈА РАЗБРАНУВА МОЈАТА ЖЕНСКА СИЛА
Гоце Смилевски како писател ја разбранува мојата женска сила. Често ја раскажувам личната
приказна за „Сестрата на Фројд“, што имав привилегија да ја читам на холандски јазик (одличен
превод). Така, преку друг јазик, во време кога минував низ лични премрежиња и кога не знаев
дали ќе станам или ќе легнам, тој ме стана – во буквална и преносна смисла. Ми дари најубав
подарок преку последните мигови на животот на Адолфина. Звучи страшно, но целата таа
приказна за мене беше еден вид катарза. Не знам дали некој наумил да направи филм од овој
роман, но сигурна сум дека тоа би бил голем предизвик.
ФИЛМ: ФИЛМОВИТЕ НА ХЕРЦОГ МЕ ДОПИРААТ ВО СРЦЕ
Омилени ми се филмовите на Вернер Херцог (Grizzly man, Into the abbys, Aguirre the Wrath
of God, Encounters on the end of the world). Не затоа што можат да го променат светот, зашто
филмот како што тој самиот вели – не може ништо да промени, но може да даде различен агол
на гледање на нештата. Тој низ своите филмови го истражува човечкиот материјал и неговата
издржливост. Ги растега границите на разбирање на неразбирливото, на документарен и
опиплив начин. Тој нема во ниеден момент да ви го наметне својот став, ниту, пак, ќе се труди
да биде поучен и да носи заклучоци, туку одлично ќе ја раскаже приказната, ќе ве допре в срце,
тивко, суптилно, на невообичаен начин и ќе ве изненади со исклучителен хумор.
126