yozgat

sıcaklık stresinin çok az görüldüğü bir alan olması bağlamında açık hava etkinlikleri ve insan sağlığı
açısından önemli bir zenginlik olarak görülmelidir.
Yozgat canlı iklim koşulları üzerinde etkili olan temel faktörler matematik konumu, yükselti,
karasallık ve arazi kullanım özellikleridir. Yozgat’ın kuzeyi ve güneyi arasında bir derece civarında bir
enlem farkı vardır. Bu durum hissedilen sıcaklıkların kuzeye gidildikçe azalmasını beraberinde
getirmektedir. Bu azalma oranı yaz aylarında artarken, kışın düşmektedir. Yozgat canlı iklimini
şekillendiren en önemli değişken yükseltidir. Yükselti arttıkça hissedilen sıcaklıklar düşmektedir.
Yükseltinin bu etkisinin yıl boyunca benzer değerlere sahip olmakla birlikte kış aylarında arttığından söz
edilebilir. Karasallık ve FES değerleri arasında karmaşık bir ilişki bulunmaktadır. Kış aylarında hissedilen
sıcaklıkları azaltırken yaz aylarında arttırmaktadır. Yozgat’ta şehirlerin kırsal alanlarda daha yüksek
termal algılamalara sahip olduğu hesaplanmıştır. Bu bağlamda değerlendirildiğinde kışın soğuk stresinin
en az hissedileceği alanlar ilçe merkezleri olarak karşımıza çıkmaktadır.
Yozgat ili sınırları içinde en yüksek hissedilen sıcaklıkların batı ve güneyde kalan Yerköy,
Şefaatli, Yenifakılı’da olduğu, en düşük değerlerin ise Çandır, Çayıralan ve Akdağmadeni gibi doğuda
bulunan yüksek ilçelerde bulunduğu hesaplanmıştır. Kuzeyde bulunmasına rağmen yükseltisi az olan
Aydıncık, Çekerek ve Sorgun FES değerlerinin de görece daha yüksek olduğu gözlenmektedir.
Kaynaklar
Conrad, V. (1946). Methods in climatology. London: Harvard University Press.
CORINE. (2012). Corine Land Cover (CLC) 2012, Version 18.5.1. Erişim tarihi 13.04.2017, web syafası:
http://land.copernicus.eu/pan-european/corine-land-cover/clc-2012/view
Çalışkan, O. (2016). Klimatolojik araştırmalar. İçinde N. Özgen & S. Karadoğan (Editörler.), Fiziki
Coğrafyada Araştırma Yöntemleri ve Teknikler (pp. 247-290). Ankara: Pegem Akademi.
Çalışkan, O., Çiçek, İ., & Matzarakis, A. (2012). The climate and bioclimate of Bursa (Turkey) from the
perspective of tourism. Theoretical and Applied Climatology (3-4), 417-425. doi: 10.1007/s00704-
011-0489-6
Çalışkan, O., & Türkoğlu, N. (2012). Türkiye’nin Biyoklimatik Koşullarının Analizi. Coğrafi Bilimler
Dergisi, 10 (2), 151-164. doi: 10.1501/Cogbil_0000000135
de Freitas, C. (2003). Tourism climatology: evaluating environmental information for decision making
and business planning in the recreation and tourism sector. International Journal of
Biometeorology, 48 (1), 45-54. doi: 10.1007/s00484-003-0177-z
Driscoll, D. M. (1992). Thermal comfort indexes. Current uses and abuses. National Weather Digest,
17(4), 33-38.
Epstein, Y., & Moran, D. S. (2006). Thermal comfort and the heat stress indices. Industrial Health, 44(3),
388-398.
Höppe, P. (1999). The physiological equivalent temperature - a universal index for the biometeorological
assessment of the thermal environment. International Journal of Biometeorology, 43(2), 71-75.
Landsberg, H. E. (1972). The Assessment of Human Bioclimate. Geneva: World Meteorological
Organization.
Lin, T.-P., & Matzarakis, A. (2008). Tourism climate and thermal comfort in Sun Moon Lake, Taiwan.
International Journal of Biometeorology, 52(4), 281-290. doi: 10.1007/s00484-007-0122-7
Matzarakis, A. (2006). Weather-and climate-related information for tourism. Tourism and Hospitality
Planning & Development, 3(2), 99-115.
Matzarakis, A., & Mayer, H. (1996). Another kind of environmental stress: thermal stress. WHO
newsletter, 18, 7-10.
Matzarakis, A., Mayer, H., & Iziomon, M. G. (1999). Applications of a universal thermal index:
physiological equivalent temperature. International Journal of Biometeorology, 43(2), 76-84.
Matzarakis, A., Rutz, F., & Mayer, H. (2007). Modelling radiation fluxes in simple and complex
environments-application of the RayMan model. International Journal of Biometeorology, 51 (4),
323-334.
413