ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Ρωμαίοι έστειλαν πρέσβεις προς αυτή για να μεσολαβήσουν υπέρ των Ελλήνων, αλλ' η<br />
Τεύτα τους συνέλαβε, τους κακοποίησε και τους σκότωσε. Οι Ρωμαίοι εκήρυξαν πόλεμο κι<br />
έστειλαν εναντίον των <strong>Ι</strong>λλυριών στρατό, υπό την ηγεσία των υπάτων Γναίου Φουλβίου<br />
Γκεντούμαλου (Gn. Fulvius Gentumalus) και του Λεύκιου Ποστούμιου Αλβίνου (L.<br />
Posthumius Albinus), οι οποίοι κατέλαβαν την Κέρκυρα, τον Φάρο 13 και την Ίσσα το 229 π.Χ.<br />
Η Τεύτα νικήθηκε και υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στους Ρωμαίους μία λωρίδα της<br />
ιλλυρικής παραλίας και να καταβάλλει ετήσιο φόρο. Έτσι οι Ρωμαίοι το 228 π.Χ.<br />
δημιούργησαν το πρώτο προγεφύρωμά τους στη Χερσόνησο του Αίμου.<br />
Μετά το θάνατο της Τεύτας ο Δημήτριος, πιθανώς ελληνικής καταγωγής από τη νήσο Φάρο,<br />
που ήταν επίτροπος του ανηλίκου γιου της Τεύτας, ξεσήκωσε τους <strong>Ι</strong>λλυριούς εναντίον των<br />
Ρωμαίων αλλά ηττήθηκε και κατέφυγε στη Μακεδονία. Έκτοτε η <strong>Ι</strong>λλυρία τελεί υπό ρωμαϊκή<br />
επικυριαρχία. Κι επειδή οι διάδοχοι του Δημητρίου έδειξαν αφοσίωση προς τη Ρώμη, οι<br />
Ρωμαίοι απέσπασαν από την Μακεδονία την περιοχή γύρω από τη Λυχνίτιδα λίμνη (σήμερα<br />
Αχρίδα) και την έδωσαν στους <strong>Ι</strong>λλυριούς.<br />
Όταν όμως άρχισε ο πόλεμος ανάμεσα στους Ρωμαίους και στο βασιλιά της Μακεδονίας<br />
Περσέα, ο βασιλιάς των <strong>Ι</strong>λλυριών Γένθιος συμμάχησε με τους Μακεδόνες και γι' αυτό<br />
στάλθηκε εναντίον του ο στρατηγός Λ. Ανίκιος (L. Anicius), ο οποίος σε διάστημα 30 ημερών<br />
υπέταξε 70 ιλλυρικές πόλεις, νίκησε και συνέλαβε τον Γένθιο στη Σκόδρα. Τότε χωρίσθηκαν<br />
από τους <strong>Ι</strong>λλυριούς οι Δαλματοί. Κατά τα επόμενα χρόνια εκδηλώθηκαν διάφορα<br />
επαναστατικά κινήματα (153‐145 π.Χ.), που δεν στάθηκαν ικανά να ανατρέψουν τη<br />
ρωμαϊκή κυριαρχία.<br />
Το έτος 49 π.Χ. εξερράγη νέο κίνημα, το οποίο κατέστειλε ο <strong>Ι</strong>ούλιος Καίσαρ. Λίγα χρόνια<br />
μετά, 35‐33 π.Χ., εκδηλώθηκε κι άλλο. Μετά την καταστολή του, η <strong>Ι</strong>λλυρία ενώθηκε με τη<br />
Δαλματία και Παννονία (Ουγγαρία) και σχημάτισαν ρωμαϊκή επαρχία (Provincia Illyrica).<br />
Έκτοτε το όνομα <strong>Ι</strong>λλυρία, <strong>Ι</strong>λλυρικόν (Illyricum) χάνει τον γεωγραφικό κι εθνικό του<br />
χαρακτήρα, γίνεται ονομασία μιας ευρείας διοικητικής περιφέρειας που περιλαμβάνει τις<br />
προς Α. της Αδριατικής υποταχθείσες περιοχές, μέχρι το Δούναβη. Χώρες, όπως η Παννονία,<br />
Δακία (Ρουμανία), Μοισία (Βουλγαρία), περεικλείονταν από τα λεγόμενα ιλλυρικά όρια<br />
(illyricum limes). Έτσι ο όρος «<strong>Ι</strong>λλυρικόν» παίρνει έναν ασαφή χαρακτήρα προσδιορίζοντας<br />
ασαφώς τις βαλκανικές κτήσεις της Ρώμης, χωρίς ακριβή εθνολογικό χαρακτήρα 14 .<br />
Επανερχόμενοι στις κατ' εξοχήν ιλλυρικές περιοχές, παρατηρούμε ότι ελάχιστα ‐ή μάλλον<br />
καθόλου‐ ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός επράυνε τον τραχύ χαρακτήρα των κατοίκων, οι<br />
οποίοι παρέμειναν άγριοι και πολεμικοί. Γι' αυτό η <strong>Ι</strong>λλυρία στους επόμενους ρωμαϊκούς και<br />
στους πρώτους βυζαντινούς αιώνες ήταν μια «δεξαμενή» σκληρών πολεμιστών που<br />
αποτελούσαν ως μισθοφόροι τον κύριο κορμό των ρωμαϊκών λεγεώνων. Από τις ιλλυρικές<br />
περιοχές αναδείχθηκαν σπουδαίοι στρατηγοί, που μερικοί έγιναν αυτοκράτορες, γνωστοί<br />
ως «<strong>Ι</strong>λλυριοί αυτοκράτορες» κι έδωσαν με τη στρατιωτική τους αξία την τελευταία αίγλη<br />
στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ένας από αυτούς, ο Διοκλητιανός, με τις διοικητικές του<br />
καινοτομίες, άνοιξε το δρόμο για το σχηματισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που<br />
σταδιακά μετεξελίχθηκε σε χριστιανική αυτοκρατορία της ελληνικής Ανατολής.<br />
Όμως η αφαίμαξη των ιλλυρικών περιοχών από το πληθυσμιακό της δυναμικό, λόγω της
Change language