ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Τούρκοι. Την κατάληψή του απέτρεψε ο Θώπιας, ζητώντας τώρα τη βοήθεια των Βενετών,<br />
που δεν ήθελαν να δουν τους Τούρκους να ελέγχουν την είσοδο της Αδριατικής.<br />
Τα οικογενειακά των Αλβανών περιπλέκονται όπως και των Βυζαντινών. Ο δεσπότης της<br />
Άρτας Πέτρος Λιώσας νυμφεύει το γιο του Γκίνο με την κόρη του δυναστεύοντος στα<br />
<strong>Ι</strong>ωάννινα Θωμά Πρελιούμποβιτς, την Ειρήνη. Όμως με αυτό δεν μπόρεσε να ενισχύσει την<br />
εξουσία του. Όταν πέθανε το 1374 από επιδημία που ρήμαξε τότε την Άρτα, βρήκε την<br />
ευκαιρία ο δεσπότης Αχελώου και Αγγελοκάστρου Γκίνος Σπάτας να μπει στην Άρτα και να<br />
εκδιώξει τον Γκίνο Λιώσα. Ο τελευταίος, όταν πέθανε η γυναίκα του, έγινε μοναχός. Αυτό<br />
όμως δεν τον εμπόδισε να έχει φιλοδοξίες. Μαζί με τους Μαλακασαίους επιτέθηκε<br />
εναντίον των <strong>Ι</strong>ωαννίνων το 1373 αλλά νικήθηκε από τον τέως πεθερό του και σύρθηκε κατά<br />
τρόπον αισχρό στα <strong>Ι</strong>ωάννινα. Έκτοτε χάνονται τα ίχνη του. Όπως παρατηρεί ο Λάμπρος,<br />
μετά από λίγο σβήνει εντελώς το γένος του, το οποίο δεν έχει καμμιά σχέση με το γένος του<br />
Σκεντέρμπεη, «καθ' α παριστάνει μεταγενεστέρα μυθοπλαστία» (Λάμπρος, όπ. παρ., σελ.<br />
647).<br />
Ο νικητής Γκίνος Σπάτας αφού ένωσε τα δύο δεσποτάτα, εξέτεινε την κυριαρχία του μέχρι<br />
την Ναύπακτο (1378), που κατείχαν οι Ανδεγαυοί. Το επόμενο έτος οι <strong>Ι</strong>ωαννίτες της Ρόδου<br />
ανέκτησαν την Ναύπακτο, αλλά ο Γκίνος Σπάτας, βοηθούμενος από τους Τούρκους, την<br />
ξαναπήρε. Ο Θωμάς Πρελιούμποβιτς, για να γλυτώσει από τις επιθετικές και κατακτητικές<br />
του βλέψεις, υποχρεώθηκε να του δώσει ως σύζυγο, μαζί με πλούσια δώρα, την αδελφή<br />
του Ελένη. Ο Σπ. Λάμπρος γράφει πως ενώ είναι γνωστά τα εξωτερικά γεγονότα, αυτά που<br />
συνδέονται με την πολεμική δράση του Σπάτα, «άγνωστα όμως μένουσιν εις ημάς τα<br />
εσωτερικά πράγματα, επί της αρχής του Λιώσα (Σημ. Σ.<strong>Ι</strong>.Κ. μάλλον εννοεί τον Σπάτα), ουδέ<br />
παρεδόθη τι εις ημάς περί των σχέσεων αυτού προς τους Έλληνας υπηκόους» (σελ. 647).<br />
Εικάζει δε ο μεγάλος <strong>Ι</strong>στορικός, ότι αφού δεν υπάρχει καμμία μαρτυρία για εξέγερση,<br />
μάλλον η διοίκηση αυτού θα ήταν ήπια, πράγμα που διευκόλυνε την ειρηνική συμβίωση<br />
Ελλήνων και Αλβανών και κατά τα επόμενα χρόνια. Κατά τη δική μου άποψη, ο ελληνικός<br />
πληθυσμός που τόσα είχε υποστεί από τις επιδρομές και τους αλλεπάλληλους πολέμους,<br />
είχε κουραστεί. Δεν ήξερε ‐και γι' αυτό δεν ήθελε‐ γιατί να πολεμήσει, με ποιον να<br />
πολεμήσει, εναντίον ποίου να πολεμήσει. Για την Ελλάδα ίσχυε στην περίοδο αυτή το<br />
λεγόμενο υπό της παροιμίας ελαφρά, κατά τον αριθμό, τροποποιημένης: «Περισσότεροι<br />
των δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα». Ο ελληνικός πληθυσμός δεν εξαφανίστηκε,<br />
απλώς καλύφθηκε. Περνά σε μια φάση παθητικότητας, γυμνάζοντας τον εαυτό του στην<br />
υπομονή. <strong>Ι</strong>σχύει για την εποχή και την περιοχή ότι έγραψε ο Δημ. Καμπούρογλου για την<br />
Αθήνα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ότι δηλαδή «αι Αθήναι δεν έζων τότε εν ερημία αλλ'<br />
εν ηρεμία» (<strong>Ι</strong>στορία των Αθηνών», εκδ. 1969, τόμ. Α', σ. 53). Αυτή η ηρεμία έσωσε τον<br />
Ελληνισμό από τον αφανισμό. Η μη συμμετοχή των Ελλήνων στην εμπόλεμη δράση, μπορεί<br />
να έφερνε στην εξουσία τους ξένους, που αλληλοφθείρονταν με τις μεταξύ τους<br />
συγκρούσεις, όμως επέτρεπε την πληθυσμιακή αύξηση του Ελληνισμού, ο οποίος είχε<br />
απισχνανθεί λόγω των προηγουμένων πολέμων.<br />
Αλλ' ας έλθουμε ξανά στα γεγονότα. Οι συγκρούσεις γύρω από τα <strong>Ι</strong>ωάννινα δεν<br />
σταμάτησαν με την ήττα και σύλληψη του Γκίνου Λιώσα το 1377. Δύο χρόνια μετά, τον<br />
Σεπτέμβριο του 1379 οι Μαλακασαίοι, για να εκδικηθούν, εξόπλισαν δύο πλοιάρια και<br />
κατέλαβαν το φρούριο της λίμνης και από εκεί έκαναν εξορμήσεις κατά των <strong>Ι</strong>ωαννίνων,
Change language