ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Φωτίου Πέτσα: όπ. παρ., σελ. 180‐204). Ο Πέτσας στην ίδια εργασία (σελ. 201) δημοσιεύει<br />
και επιτύμβιο επίγραμμα που χαράχτηκε στα χρόνια της Pax Romana, πάνω σε ανάγλυφη<br />
πλάκα κοντά στο Πόγραδετς. Λέει πολλά για την εθνικότητα και το πνεύμα των κατοίκων:<br />
Χοίρος ο πάσι φίλος τετράπους νέος ενθάδε κείμαι<br />
Δαλματίας δάπεδον προλίπων, δώρον προσενεχθείς.<br />
Και Δυρράχιν δε επάτησα Απολλωνίαν τε ποθήσας<br />
και πάσαν γαίην διέβην ποσί, μούνος άλιπτος.<br />
Νυν δε τροχοίο βίη το φάος προλέλοιπα.<br />
Ημαθίην δε ποθών κατιδείν φαλλοίο δε άρμα<br />
ενθάδε κείμαι τω θανάτω μηκέτʹ οφειλόμενος.<br />
Το όνομα <strong>Ι</strong>λλυρία ως διοικητικός όρος<br />
Όταν στα χρόνια του Διοκλητιανού το ρωμαϊκό κράτος χωρίστηκε διοικητικά σε Ανατολικό<br />
και Δυτικό, το όνομα <strong>Ι</strong>λλυρία δόθηκε σ' όλη τη Χερσόνησο του Αίμου. Όταν μάλιστα έγινε η<br />
οριστική διαίρεση το 395, μετά το θάνατο του Μ. Θεοδοσίου, η περιοχή η επιλεγόμενη<br />
<strong>Ι</strong>λλυρία χωρίστηκε σε δύο τμήματα, ανατολικό και δυτικό. Το ανατολικό (Illyricum orientale)<br />
περιελάμβανε την Ελλάδα, από την Ήπειρο και τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη. Δηλαδή τον<br />
κύριο ελληνικό χώρο. Το δυτικό (Illyricum occidentale) περιελάμβανε τις περί το Δούναβη<br />
περιοχές, δηλαδή το Νωρικό (ορεινή χώρα της Κεντρικής Ευρώπης που περιλαμβάνει την<br />
Στυρία, Καρινθία, Σάλτσμπουργκ κ.λπ.), την Παννονία, τη Δαλματία, τη Σαυία, τη Βαλερία<br />
κ.λπ. Το Δυτικό δόθηκε στον αυτοκράτορα της Δύσης και το Ανατολικό <strong>Ι</strong>λλυρικό στον<br />
αυτοκράτορα της Ανατολής.<br />
Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου αδυνατούσαν να προστατεύσουν μια τόσο ευρεία περιοχή<br />
και περιορίζονταν στη φύλαξη του οδικού άξονα της Εγνατίας, που ξεκινούσε από το<br />
Δυρράχιο κι έφθανε μέχρι τη Θεσσαλονίκη και μέσω αυτής ως την Κωνσταντινούπολη. Έτσι<br />
οι προς Βορράν της Εγνατίας περιοχές έγιναν χώρες διείσδυσης των Γότθων, των Αβάρων,<br />
των Σλάβων, που προχώρησαν μέχρι τις νότιες ελληνικές περιοχές. Στις κατ' εξοχήν<br />
ιλλυρικές περιοχές εγκαταστάθηκαν Σλάβοι, κυρίως στις μεσόγειες και ορεινές περιοχές.<br />
Στις παραλιακές περιοχές κυριαρχούσαν επί αιώνες οι Βενετοί. Σιγά‐σιγά το όνομα <strong>Ι</strong>λλυρία<br />
έτεινε να ξεχασθεί. Οι νέοι λαοί που σε νεώτερους χρόνους διεκδικούσαν την εθνική τους<br />
αυθυπαρξία χρησιμοποιούσαν άλλα ονόματα. Κανείς λαός δεν θέλησε να διεκδικήσει το<br />
όνομα των <strong>Ι</strong>λλυριών. Ακόμη και οι σημερινοί Αλβανοί, που εμφανίζονται ως κληρονόμοι<br />
των <strong>Ι</strong>λλυριών, χρησιμοποιούν το όνομα «Σκεπιτάρ» ή «Σκιπετάρ».<br />
Όταν όμως άρχισε η κάμψη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και άρχισε η αντεπίθεση των<br />
χριστιανών κατά των Οθωμανών, τότε οι Αυστριακοί που κατέλαβαν, μετά τη μάχη του<br />
Πετροβαρδαΐνου (1716) και τη συνθήκη του Πασσάροβιτς (1718), μεγάλο μέρος της<br />
Σερβίας, έδωσαν σε αυτή για λόγους ιστορικής προβολής το όνομα <strong>Ι</strong>λλυρία. Το 1803 ο<br />
Ναπολέων, στο κορύφωμα της κυριαρχίας του, έκανε μια νέα διευθέτηση στα ευρωπαϊκά<br />
πράγματα. Έτσι δημιούργησε και το κράτος των <strong>Ι</strong>λλυρικών Επαρχιών, το οποίο<br />
αποτελούσαν η Τεργέστη, η Κροατία, το Φιούμε, η <strong>Ι</strong>στρία κ.ά. Το 1811 προσέθεσε στις<br />
<strong>Ι</strong>λλυρικές Επαρχίες και τη ναυτική Ραγούσα, το σημερινό Ντουμπρόβνικ. Η ναπολεόντεια<br />
κατασκευή κατέρρευσε μαζί με τον Ναπολέοντα. Το 1816 ιδρύθηκε πάλι το Βασίλειο της<br />
<strong>Ι</strong>λλυρίας, το οποίο καταλύθηκε το 1849. Όμως στη διάρκεια των ζυμώσεων αυτών
Change language