ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Έλλην που διαμορφώθηκε κάτω από την επίδραση του πανεπιστημίου τον περασμένο<br />
αιώνα∙ ένιωθε Ρωμιός, όπως συναισθάνεται και κατανοεί το βίωμα αυτό σήμερα ο<br />
φωτισμένος κληρικός Παπά‐Γιώργης Μεταλληνός. Όμως, όπως έγραψα στο παραπάνω<br />
βιβλίο, «η Ρωμιοσύνη του Παπαδιαμάντη, δεν προσέκρουσε στην Ελληνοσύνη του» (σ. 29).<br />
Γι' αυτό βλέπει με πολλή αγάπη τον αλβανόφωνο κόσμο της εποχής του. Στο πασίγνωστο<br />
διήγημα «Στο Χριστό στο Κάστρο» δίνει μια έξοχη εικόνα της βάρκας που «ήρχισε να σκιρτά<br />
επί των κυμάτων, ομοία με Ελληναλβανόν χορεύοντα ηρωικούς χορούς, με τον λευκόν<br />
χιτώνα ανεμίζοντα, με τον ένα βραχίονα τριγωνοειδή εις την μέσην, με τον άλλον υψιτενή<br />
και παίζοντα τα δάκτυλα» (έκδ. Βαλέτα, τόμ. Γ', σ. 270).<br />
Σ' ένα άλλο διήγημα, που επιγράφεται «Η Βλαχοπούλα» κι αναφέρεται σ' έναν ποιμενικό<br />
οικισμό της Πεντέλης, το Χαλάνδρι, ηρωίδα είναι η Φλώρα, που λόγω ενδείας κατέβηκε<br />
στην Αθήνα κι έγινε ψυχοπαίδα. «Εκεί, λέει ο Παπαδιαμάντης, επολιτίσθη και άλλαξε την<br />
φορεσιά της (ντήοϊ φορεσέ) και εξέχασε να ομιλή αλμπιρίστ, κι έμαθε να ομιλή σκληρίστ».<br />
Όμως σαν πέθανε η κυρά της, ο αφέντης την λιμπίστηκε, αλλ' η Φλώρα, λέει ο<br />
Παπαδιαμάντης, «δεν ήτον, αν με κατάλαβες, απού εκείνες που ξέρεις». Και εντός<br />
παρενθέσεως εξηγεί αλβανικά: «Άγιο σ' ίστεν νκα το τσι ντι»! (Τόμ. Γ', 350). Το «αλμπιρίστ»<br />
προφανώς είναι τα αρβανίτικα, ενώ το «σκληρίστ» (χωρίς να προφέρεται ακριβώς έτσι)<br />
είναι η «γλώσσα της Κυρίας». Είναι, κατά μία έννοια, η επίσημη γλώσσα, η ελληνική, την<br />
οποία μάθαιναν τ' αρβανιτοκόριτσα στα πλουσιόσπιτα της Αθήνας. Και υποψιάζομαι ότι<br />
εκείνο το «σκληρίστ» ενέχει στο βάθος την έννοια της σκληρότητας!<br />
Στο ίδιο διήγημα εμπλέκεται και μία συντροφιά Αθηναίων εκδρομέων. Ένας από τους<br />
εκδρομείς είναι και ο σπουδαστής της φιλολογίας Παύλος Βαλέντιος, «όστις έτρεφεν<br />
ιδιάζουσαν στοργήν προς την αλβανικήν γλώσσαν, και ισχυρίζετο, ότι όλαι αι ρίζαι των<br />
αλβανικών λέξεων ανευρίσκονται εις τας αρχαίας ελληνικάς λέξεις».<br />
Ο εν λόγω φοιτητής προσπαθεί να ξυπνήσει τον έτερο εκδρομέα, τον Πάνο Δημούλη, με την<br />
εξής φράση:<br />
‐«Γκρου, ρε Πάνο! του εφώναξε αλβανίζων. Πάνο, γκρου!<br />
Και είτα προσέθηκε∙<br />
‐Δεν ξέρεις, καημένε, ότι το γκρου (σηκώσου) είναι το ομηρικόν έγρεο;<br />
Ο Πάνος είχεν μεγάλην διάθεσιν να τον στείλη εις τον διάβολον και αυτόν και τα ομηρικά<br />
του και την γλωσσολογίαν του» (σ. 353).<br />
Αν σε κάποιες κατηγορίες ανθρώπων τα αρβανίτικα έγιναν σταδιακά μια συνθηματική<br />
γλώσσα, για κάποιους όμως ήταν στοιχείο επίδειξης. Στοιχείο μιας επίπλαστης τραχύτητας,<br />
ιδίως στους ναυτικούς που κρατούσαν την παράδοση των αλβανόφωνων ναυμάχων του<br />
'21. Σ' ένα άλλο διήγημα του Παπαδιαμάντη, «Τα δύο τέρατα», ο καπετάν‐Αριστείδης<br />
περιγράφει στο συνοδό του με τα ακόλουθα λόγια του καπετάν‐Σταμάτη:<br />
‐«Πάμε γιατί μας έστειλαν, και για να ιδούμε τον μπαρμπα‐Σταμάτη στο σπίτι<br />
του, στη χειμωνιάτικη κάμαρα που έχει σχεδιασμένην μʹ ένα καραβόπανο. Θα<br />
ιδής τη σερβέτα, το σαρίκι που φορεί στο κεφάλι του, σαν Τούρκος∙ θα ιδής τα
Change language