ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Περισσότερες λεπτομέρειες μαθαίνουμε από τους Βυζαντινούς υπομνηματιστές και<br />
λεξικογράφους της Σούδας και τους Φώτιο και Ησύχιο. Η περιγραφή και των τριών είναι<br />
σχεδόν ίδια 28 γιατί φαίνεται πως τις πληροφορίες τους αντλούνε από την ίδια πηγή. Γι' αυτό<br />
θ' αρκεσθώ μόνο στη Σούδα και στον Ησύχιο.<br />
Στη λέξη Μασχαλισθήναι ο λεξικογράφος της Σούδας 29 αναφέρει:<br />
«Ειώθασι των αναιρουμένων εις τας κεφαλάς απομάσσειν τα ξίφη, ωσπερ<br />
αποτροπιαζόμενοι το μύσος το εν τω φόνω∙ ή ότι επί ταις καθάρσεσι του φονευθέντος τα<br />
άκρα έτεμνον και περί την μασχάλην αυτού εκρέμαζον αυτά, ίνα, φασίν, ασθενής γένοιτο<br />
προς το αντιτίσασθαι τον φονέα». Και παρακάτω: «Ή ότι οι δρώντες εμφύλιον φόνον<br />
ηκρωτηρίαζον τους αναιρεθέντας, εκ παντός μέρους του σώματος αποτεμνόμενοι, και<br />
περιήπτον εαυτοίς τα άκρα συνείροντες διά τούτων ώσπερ την δύναμιν εκείνων<br />
αφαιρούμενοι, διά το μη παθείν ες ύστερον τι δεινόν παρ' εκείνων. Εφόρουν δε εις τας<br />
μασχάλας τα άκρα∙ ο μασχαλισθήναι έλεγον».<br />
Και πάλι η Σούδα στη λέξη Μασχαλίσματα μας δίνει κι άλλες πολύτιμες πληροφορίες. «Οι<br />
γαρ φονεύσαντες εξ επιβουλής τινα υπέρ του την μήνιν εκκλίνειν ακρωτηριάσαντες μόρια<br />
τούτου και ορμαθίσαντες εξεκρέμασαν του τραχήλου διά των μασχαλών διείραντες και<br />
μασχαλίσματα προσηγόρευσαν».<br />
Ο Ησύχιος 30 στην ίδια λέξη Μασχαλίσματα αναφέρει σχεδόν τα ίδια με την Σούδα. «(Οι) γάρ<br />
φονεύσαντες εξ επιβουλής υπέρ του την μήνιν εκκλίναι ηκρωτηρίασαν τα μόρια τούτων,<br />
οίον ώτων, ρινών και διείραντες εκκρεμών εκ του τραχήλου διά των μασχαλών».<br />
Έχουμε, λοιπόν, εδώ ένα άγριο έθιμο που αποβλέπει στην αποτροπή κακού από μέρους της<br />
ψυχής του νεκρού, μετά τη δολοφονία. Ο δολοφόνος δηλαδή, αφού έκοβε από το<br />
σκοτωμένο τα άκρα (αφτιά, μύτη, δάκτυλα, κ.λπ.), τα ταρίχευε, ύστερα τα έκανε ορμαθό<br />
και τα περνούσε από τον τράχηλό του γύρω στις μασχάλες ‐από δω και η ονομασία<br />
μασχαλισμός‐ νομίζοντας πως θ' αφαιρούσε τη δύναμη του θύματός του, που και νεκρός<br />
ακόμη θα μπορούσε να του κάνει κακό.<br />
Τέτοιες πρωτόγονες συνήθειες κι αντιλήψεις διατηρούνται και σήμερα ακόμη στην πιο<br />
πρωτόγονη μορφή, σε ορισμένους ιθαγενείς των δασών της Αφρικής, του Αμαζονίου και της<br />
<strong>Ι</strong>νδονησίας. Οι ιθαγενείς αυτοί, γνωστοί σαν «κυνηγοί κεφαλών», αφού σκοτώσουν το<br />
όποιο θύμα τους, του κόβουν το κεφάλι, μετά το υποβάλλουν σε ειδική κατεργασία και το<br />
φυλάνε κρεμασμένο στην καλύβα τους∙ και τούτο όχι τόσο για τρόπαιο νίκης, όσο για<br />
μαγικούς σκοπούς και κυρίως για εξορκισμό της ψυχής του νεκρού 31 .<br />
Δεν πρέπει όμως να ταυτίζεται το έθιμο του μασχαλισμού με τον ακρωτηριασμό, γιατί ενώ<br />
στο μασχαλισμό υπάρχει κάποιος μαγικός σκοπός, στον ακρωτηριασμό δεν υπάρχει τίποτε<br />
άλλο παρά η επιθυμία της σκληρής, παραδειγματικής τιμωρίας. Μια τέτοια χαρακτηριστική<br />
περίπτωση ακρωτηριασμού αναφέρεται στην Οδύσσεια. Πρόκειται για την τιμωρία του<br />
Μελάνθιου από τον Οδυσσέα.<br />
Εκ δε Μελάνθιον ήγον ανά πρόθυρόν τε και αυλήν του δʹ από μεν ρίνας τε και<br />
ούατα νηλέι χαλκώ τάμνον μήδεά τʹ εξέρυσαν, κυσίν ωμά δάσασθαι, χείρας τʹ ηδέ<br />
πόδας κόπτον κεκοτηότι θυμώ. (χ. 444‐447) 32
Change language