Πλαίσιο αξιολόγησης της αποδοτικότητας των επενδύσεων σε ...

Παραδοτέο Π1: Πλαίσιο αξιολόγησης της αποδοτικότητας των επενδύσεων σε τεχνολογίες πληροφορικής στο
δημόσιο τομέα
Εξάλλου, η χρήση των κατωφλιών προτίμησης και αδιαφορίας συμβάλλει στην
ανάπτυξη μιας ασαφούς σχέσης υπεροχής (fuzzy outranking relation). Αντίστοιχα, η
χρήση του κατωφλίου βέτο επιτρέπει την μοντελοποίηση περιπτώσεων όπου η πολύ
κακή επίδοση μιας εναλλακτικής δραστηριότητας x σε ένα κριτήριο εκτίμησης έναντι
της αντίστοιχης επίδοσης μιας άλλης εναλλακτικής x′ θέτει «βέτο» στην πρόταση «η
εναλλακτική δραστηριότητα x είναι τουλάχιστον εξίσου καλή όσο και η x′»,
ανεξαρτήτως των επιδόσεων των δύο εναλλακτικών στα υπόλοιπα κριτήρια. Η
συνδυασμένη χρήση των πληροφοριών αυτών παρέχει τη δυνατότητα στον αναλυτή
να εξετάσει την ύπαρξη επαρκούς συμφωνίας των κριτηρίων ώστε να θεωρηθεί ότι
ισχύει η πρόταση «η εναλλακτική δραστηριότητα x είναι τουλάχιστον εξίσου καλή όσο
και η x′» εξετάζοντας παράλληλα και την ισχύ των ενδείξεων που πιθανόν να
υπάρχουν κατά της ισχύος της πρότασης αυτής (ασυμφωνία).
Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάπτυξης της σχέσης υπεροχής βάσει των
πληροφοριών που παρέχει ο αποφασίζων, ακολουθεί η εκμετάλλευσή της ώστε να
καθοριστεί το αποτέλεσμα της αξιολόγησης των εναλλακτικών δραστηριοτήτων. Ως
αποτέλεσμα των δύο βασικών ιδιοτήτων που διέπουν τη σχέση υπεροχής (μη
μεταβατική και μη πλήρης), η διαδικασία εκμετάλλευσης της σχέσης υπεροχής δύναται
να οδηγήσει ακόμα και στον εντοπισμό εναλλακτικών δραστηριοτήτων οι οποίες δεν
είναι μεταξύ τους συγκρίσιμες. Οι μέθοδοι της οικογένειας ELECTRE (Roy, 1991),
καθώς και οι μέθοδοι της οικογένειας PROMETHEE (Brans και Vincke, 1985), οι οποίες
βασίζονται στη θεωρία των σχέσεων υπεροχής, συναντώνται σε διάφορες παραλλαγές,
οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση κάθε μορφής
προβλήματος που αφορά την αξιολόγηση ενός πεπερασμένου συνόλου εναλλακτικών
δραστηριοτήτων. Μεταξύ των παραλλαγών αυτών συγκαταλέγονται και μέθοδοι οι
οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα ταξινόμησης. Σε τέτοια προβλήματα βέβαια, δεν
έχει νόημα η ανάπτυξη μιας σχέσης υπεροχής που θα συγκρίνει ανά δύο τις
εναλλακτικές ενέργειες μεταξύ τους.
Όπως ήδη προαναφέρθηκε, η πραγματοποίηση τέτοιων σχετικών συγκρίσεων δεν
απαντά στο βασικό ερώτημα των προβλημάτων ταξινόμησης, δηλαδή σε ποια από τις
προκαθορισμένες κατηγορίες πρέπει να ενταχθούν οι εξεταζόμενες εναλλακτικές
δραστηριότητες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της πραγματοποίησης
απόλυτων συγκρίσεων μεταξύ των εναλλακτικών δραστηριοτήτων και ορισμένων
προτύπων που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο διαχωρίζονται οι κατηγορίες. Στα
πλαίσια της θεωρίας των σχέσεων υπεροχής τα πρότυπα αυτά ορίζονται ως
Έκδοση 2 η
Νοέμβριος 2007 39