More documents

Recommendations

Info

Παραδοτέο Π1: Πλαίσιο αξιολόγησης της αποδοτικότητας των επενδύσεων σε τεχνολογίες πληροφορικής στο δημόσιο τομέα • Αδιαφορία-Indifference (Ι) : a I b ⇔ aSb και bSa • Προτίμηση-Preference (P) : a P b ⇔ aSb και όχι bSa a P b h ⇔ όχι aSb και bSa • Ασυγκριτότητα-Incomparability (R) : a R b ⇔ όχι aSb και όχι bSa. Ο προσδιορισμός των εν λόγω σχέσεων σηματοδοτεί την έναρξη της διαδικασιών εκμετάλλευσης της ανεπτυγμένης σχέσης υπεροχής με σκοπό την ιεράρχηση των διαφορετικών επενδύσεων πληροφορικής που έχουν υλοποιηθεί στον ελληνικό δημόσιο τομέα. Για την κατάταξη των διαφορετικών επενδύσεων που θα εξεταστούν, είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν δύο διαφορετικοί μηχανισμοί κατάταξης των προς αξιολόγηση εναλλακτικών, η συνδυαστική χρήση των οποίων καθορίζει την τελική κατάταξη των εναλλακτικών. Ο πρώτος μηχανισμός (κατάταξη Ζ 1 ) έχει τη δυνατότητα να ιεραρχήσει τις επενδύσεις κατά φθίνουσα αποδοτικότητα (εντοπίζονται αρχικά τις καλύτερες και σταδιακά προχωρόντας προς τις χειρότερες). Δεδομένου ενός συνόλου εναλλακτικών Α = { a 1 , a 2 , …, a m } η ανάπτυξη της πρώτης κατάταξης Ζ 1 απαιτεί την διεξαγωγή των ακόλουθων βημάτων: • Για κάθε εναλλακτική a i εντοπίζεται το σύνολο Ο i των εναλλακτικών των οποίων υπερέχει η a i , ήτοι Ο i = { a j Ε Α: a i S a j } . Αντίστοιχα προσδιορίζεται το σύνολο Ο i ’ των εναλλακτικών οι οποίες υπερέχουν της a i , ήτοι Ο i ’ = { a j Ε Α: a j S a i }. • Για κάθε εναλλακτική a i προσδιορίζεται η διαφορά Q i = |O i | - |O i ’|, όπου |·| συμβολίζεται το πλήθος των εναλλακτικών σε κάθε σύνολο. • Καθορίζεται το σύνολο D 1 με τις εναλλακτικές με την μεγαλύτερη διαφορά Q. Εξετάζονται οι παρακάτω περιπτώσεις: - Εάν |D 1 | = 1 τότε επαναλαμβάνεται η διαδικασία από το πρώτο βήμα εξαιρώντας όμως τώρα από την ανάλυση την εναλλακτική που εντάχθηκε στο σύνολο D 1 . - Εάν |D 1 | > 1 τότε επαναλαμβάνονται τα παραπάνω βήματα εντός του συνόλου D 1 και προσδιορίζεται το υποσύνολο των εναλλακτικών του D 1 με την μεγαλύτερη διαφορά Q (σύνολο D 2 ). Εάν |D 2 | = 1 τότε επαναλαμβάνεται η διαδικασία για το σύνολο D 1 – D 2 , διαφορετικά η Έκδοση 2 η Νοέμβριος 2007 44
Παραδοτέο Π1: Πλαίσιο αξιολόγησης της αποδοτικότητας των επενδύσεων σε τεχνολογίες πληροφορικής στο δημόσιο τομέα διαδικασία επαναλαμβάνεται για το σύνολο D 2 . Η ίδια διαδικασία συνεχίζεται μέχρι τον πλήρη έλεγχο του D 1 ενώ ακολουθεί η επανάληψη αυτής για το σύνολο Α - D 1 . Όσον αφορά τώρα στο δεύτερο μηχανισμό (κατάταξη Ζ 2 ), είναι ουσιαστικά αντίστοιχος του πρώτου με τη διαφορά ότι η πορεία που ακολουθείται για την ιεράρχηση των εναλλακτικών επενδύσεων είναι αύξουσα (η διαδικασία ξεκινά με τον εντοπισμό των χειρότερων εναλλακτικών και ολοκληρώνεται όταν προσδιοριστούν οι καλύτερες). Ωστόσο, η κατασκευή της κατάταξης Ζ 2 πραγματοποιείται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η μοναδική διαφορά εντοπίζεται στο τρίτο βήμα όπου πλέον εξετάζονται οι εναλλακτικές με τη μικρότερη διαφορά. Η τελική ιεράρχηση των προς μελέτη εναλλακτικών καθορίζεται ως η τομή των παραπάνω δύο κατατάξεων. Ειδικότερα, θεωρώντας δύο επενδύσεις a και b και συμβολίζοντας ως P 1 , I 1 , P 2 , I 2 τις σχέσεις προτίμησης και αδιαφορίας των κατατάξεων Ζ 1 και Ζ 2 η τελική κατάταξη πραγματοποιείται με γνώμονα τις ακόλουθες σχέσεις: • Αδιαφορία – Indifference ( Ι ) : a I b ⇔ aΙ 1 b και aI 2 b • Προτίμηση – Preference ( P ) : a P b ⇔ ⎧aP1b ⎪ ⎪ ⎨aP1b ⎪ ⎪ ⎪⎩ aI1b και και και aP b aI b 2 2 aP b 2 • Ασυγκριτότητα – Incomparability ( R ) : a R b ⇔ σε κάθε άλλη περίπτωση. 3.3.2. Καθορισμός βαρών 3.3.2.1. Γενικά Στην οικογένεια μεθόδων ELECTRE, ο καθορισμός της σημαντικότητας των κριτηρίων σε κάθε κριτήριο, είναι πραγματικά ένα κρίσιμο βήμα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι μέθοδοι ELECTRE είναι μη-αντισταθμιστικά μοντέλα υποστήριξης αποφάσεων και η ερμηνεία των βαρών είναι διαφορετική από αυτή των αντισταθμιστικών μοντέλων όπως η MAUT, όπου το ποσό του βαθμού υποκατάστασης, επιτρέπει τις διαφορές στις επιλογές, που σχετίζονται με διαφορετικά κριτήρια, να εκφράζονται στην ίδια κλίμακα. Στην οικογένεια μεθόδων ELECTRE, τα βάρη που χρησιμοποιούνται δεν είναι σταθερά σε μια κλίμακα, αλλά είναι απλά η μέτρηση της σχετικής σημασίας των κριτηρίων τα οποία χρησιμοποιούνται. Έκδοση 2 η Νοέμβριος 2007 45
Page 1 and 2: Μελέτη Βελτίωσης Α
Page 3 and 4: Παραδοτέο Π1: Πλαίσ
Page 43: Παραδοτέο Π1: Πλαίσ

Î Î»Î±Î¯ÏÎ¹Î¿ Î±Î¾Î¹Î¿Î»ÏÎ³Î·ÏÎ·Ï ÏÎ·Ï Î±ÏÎ¿Î´Î¿ÏÎ¹ÎºÏÏÎ·ÏÎ±Ï ÏÏÎ½ ÎµÏÎµÎ½Î´ÏÏÎµÏÎ½ ÏÎµ ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

Î Î»Î±Î¯ÏÎ¹Î¿ Î±Î¾Î¹Î¿Î»ÏÎ³Î·ÏÎ·Ï ÏÎ·Ï Î±ÏÎ¿Î´Î¿ÏÎ¹ÎºÏÏÎ·ÏÎ±Ï ÏÏÎ½ ÎµÏÎµÎ½Î´ÏÏÎµÏÎ½ ÏÎµ ...