Πλαίσιο αξιολόγησης της αποδοτικότητας των επενδύσεων σε ...

Παραδοτέο Π1: Πλαίσιο αξιολόγησης της αποδοτικότητας των επενδύσεων σε τεχνολογίες πληροφορικής στο
δημόσιο τομέα
Οι τιμές των q, p, v είναι ιδιαίτερα υποκειμενικές και εκφράζουν τις προτιμήσεις του
αποφασίζοντα με αντίστοιχες αβεβαιότητες. Μπορούν να είναι σταθερές ή της μορφής
a + b(g)
. Σε κάθε περίπτωση ισχύει η σχέση
q ≤ p ≤ v
, με τις ισότητες να ισχύουν σε
ειδικές περιπτώσεις. Στην παρούσα μεθοδολογία δεν προτείνεται κάποια συγκεκριμένη
σχέση μεταξύ q και p παρότι στη βιβλιογραφία έχουν προταθεί συσχετισμοί, όπως από
τους Roy et αl. (1986) όπου προτείνεται η συμμετρική μορφή που δίνει
2
p = q
1−
b .
Σύμφωνα με τους Roger and Bruen (1996) δεν μπορεί το p να θεωρείται πολλαπλάσιο
του q, αφού κάτι τέτοιο δεν έχει φυσική σημασία και δεν μπορεί ένας λόγος σαν τον πιο
πάνω να εκφράζει υποχρεωτικά το σημείο διαφοροποίησης στις προτιμήσεις του
αποφασίζοντα. Στα πιο σημαντικά κριτήρια το κατώφλι ν είναι πιο κοντά στο p, ενώ στα
λιγότερο σημαντικά πιο μακριά. Έτσι, εξασφαλίζεται ότι ένα όχι σημαντικό κριτήριο είναι
πολύ πιο δύσκολο να ασκήσει βέτο σε μια, σχέση υπεροχής έναντι ενός πολύ
σημαντικού.
Παρόλα αυτά, η χρήση των παραπάνω σχέσεων δεν εφαρμόζεται στην παρούσα
μεθοδολογία, αφού δεν είναι σαφές ότι υπάρχει συσχέτιση του σημείου που ο
αποφασίζων δείχνει σαφή προτίμηση με το σημείο που η διαφοροποίηση γίνεται τόσο
μεγάλη, ώστε να επιβάλλει την άσκηση βέτο.
3.4. Διευκρινήσεις - Συμπεράσματα
Στην προηγούμενη παράγραφο αναπτύχθηκε σε επίπεδο μαθηματικού μοντέλου η
μεθοδολογία που προτείνεται στο πλαίσιο της μελέτης από την ομάδα μελέτης ως
κατάλληλη για τη συγκριτική αξιολόγηση επενδύσεων πληροφορικής του δημοσίου,
σε συνδυασμό πάντα με την επιλογή δεικτών αξιολόγησης που παρουσιάστηκε στο
πλαίσιο του Παραδοτέου Π2 της παρούσας μελέτης (βλ. και Παράρτημα). Η
παραπάνω μεθοδολογία, προκειμένου να είναι εφικτή πρακτικά η χρησιμοποίησή της
θα αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη του λογισμικού συγκριτικής αξιολόγησης
των επενδύσεων το οποίο θα συνοδεύει την παρούσα μελέτη. Στο πλαίσιο αυτό είναι
σαφές ότι στη φάση αυτή δεν είναι εφικτή η περαιτέρω τεκμηρίωση της επιτυχίας της
μεθοδολογικής αυτής προσέγγισης. Το γεγονός όμως ότι η βασική λογική της
μεθοδολογίας αυτής βρίσκεται σε αντιστοιχία με τη μέθοδο ELECTRE III (η οποία
όπως επίσης αναλύθηκε στο Παραδοτέο Π2 της μελέτης δοκιμάστηκε σε επίπεδο
πρωτόλειου συστήματος ως προς την αποτελεσματικότητα της σε τέτοιου τύπου
προβλήματα και έδειξε ικανοποιητικά αποτελέσματα), αλλά και ότι στην προτεινόμενη
Έκδοση 2 η
Νοέμβριος 2007 48