Azərbaycan xalçaları / Azerbaijani carpets #31

dərəsi”, “Qız qalası”, “Oğlan qalası”,
“Əfca yaylağı”, “Paşa hal”,
“Caxmaq hal”, “Sirməmməd
halı”, “Nəvuzədonq”, “Sişə hal”
(Şüşə qaya), “Musa kulət” (Musa
talası), “Çənəhoni” (Çənə bulağı),
“Zənibəy yurdu”, “Qoşa qardaş”
və s. məşhur oba yerlərindən
ibarət idi. Qoyunçular ilin 5 ayını
yaylaqlarda, 7 ayını isə qışlaq
yerlərində keçirirdilər. Bu ənənə
indi də davam edir.
Pirasoranın təsərrüfat həyatın
dan, o cümlədən, qoyunçuluğun
inkişafından danışarkən,
ilk növbədə Sərxan Dənzi oğlu
Hüseynov xatırlanır. SSRİ-nin
Sosia list Əməyi Qəhrəmanı, iki
dəfə "Lenin ordeni", "Qırmızı
Əmək bayrağı" və "Qırmızı Bayraq"
ordenləri ilə təltif olunmuş
Sərxan Hüseynov ömrünün 67
ilini Lerikdə, o cümlədən Pirasorada
qoyunçuluğun inkişafına
həsr etmişdir. Bir vaxtlar onun
yaratdığı qoyunçuluq təsərrüfatı
respublikada ən nümunəvi
təsərrüfatlardan biri kimi tanınırdı.
Sərxan Hüseynov hal-hazırda
təqaüddədir.
Pirasora kəndinin təssərüfat
həyatında kənd sakini Əməkdar
kənd təsərrüfatı işçisi Meyxoş
Hüseynovun (1934-2018)
böyük xidmətləri olmuşdur.
M.Hüseynov gənc yaşlarından
briqadir kimi əmək fəaliyyətinə
başlamış, daha sonra “Komsomol”
kolxozunda ferma müdiri,
1968-ci ildən isə kolxoz sədri
vəzifələrində çalışmışdır. 1969-
1982-ci illərdə onun başçılıq etdiyi
təsərrüfat 25 dəfə keçmiş SSRİnin
və Azərbaycan SSR-nin Keçici
Qırmızı bayrağını almış, özü isə
“Oktyabr inqilabı”, “Qırmızı
Əmək Bayrağı”, “Xalqlar Dostluğu”
ordenləri və bir çox medallarla
təltif olunmuşdur. XX əsrin
90-cı illərində sovet təsərrüfat
sistemi, eləcə də kolxoz quruluşu
dağıldıqdan sonra Pirasora olxoz
təsərrüfatının bazasında dövlət
damazlıq təsərrüfatı yaradılmışdır.
Burada yeni qoyun cinsi
lective farm (kolkhoz) was established
in 1934 with the participation
of seven people. At that time
there were only 70 sheep and 30
livestock in the kolkhoz. Like everywhere
else in the country, the
population opposed the establishment
of kolkhoz and hesitated
to join the new system because
they did not trust the collective
farm structure. It was only after
1937 that the entire village was
forced into joining the collective
farm, and “Komsomol” soon became
one of the largest and richest
kolkhozes in the country.
The wintering areas of Pirasora
shepherds that were part of the
migratory economy, were located
in Neftchala (the area called Lopatin)
and partly in the territory
of Bilasuvar. In this vast territory
of 5,400 hectares, there was a "Cattle
Farm", "Deraoba", "Stansiya
oba", "Sarkhan oba", "Velish oba"
and others. The grasslands in the
Lerik region included famous
places like the "Gasim yurdu",
"Anbuyoni", "Jahangir yurdu",
"Bel dashi", "Syoninji", "Khashkhash
yurdu" "Tinig yaylagi",
"Deshikli dash", "Funtgavayurd"
(Funt beresi). ), "Sarasig" (Bashdashi),
"Vekilyurd" (lawyer’s
place), "Torpagli yurd", "Galaychi
deresi", "Giz Galasi" (Maiden's
Tower), "Oglan Galasi” (Boy's
Tower), "Efja yaylagi", "Pasha
Hal", “Jakhmag Hal”, “Sirmammad
hali”, “Navuzuzedong”,
“Sisha hal” (Glass rock), “Musa
kulat” (Musa talasi), “Chenehoni”
(Chene bulagi), “Zenibey
yurdu”, and “Gosha Gardash.”
The shepherds spent five months
in the summer pastures and seven
months in the winter pastures.
This tradition continues today.
Talking about the economic
life of Pirasora, as well as the
development of sheep breeding,
Sarkhan Denzi Huseynov is remembered
first of all. Awarded
with the USSR Socialist Hero,
twice with the Lenin Order, the
из образцовых в республике. В
настоящее время Сархан Гусейнов
находится на пенсии.
В развитии овцеводства
боль шие заслуги принадлежат
заслуженному работнику
сельского хозяйства Мейхошу
Гусейнову (1934-2018). Он смолоду
начал трудовую деятельность
в родном селе в должности
бригадира, затем работал
заведующим фермой в колхозе
«Комсомол», а с 1968 года -
председателем колхоза. В 1969-
1982-х годах возглавляемое им
хозяйство 25 раз получало Переходящее
Красное знамя бывших
СССР и Азербайджанской
ССР, а сам он был удостоен орденов
Октябрьской Революции,
Трудового Красного Знамени,
«Дружбы народов», ряда медалей.
В 90-х годах XX века, после
развала советской системы хозяйствования,
колхозов, на базе
местного хозяйства было создано
Государственное племенное
хозяйство. И сейчас зимние
паст бища хозяйства располагаются
в основном на Мугане.
В Государственном племенном
хозяйстве паспортизуются новые
породы овец. Выведенные
путем народной селекции овцы
обладают высокими показателями
по шерсти, мясу, воспроизводству.
Распространенная
по всему Лерику эта порода
овец в честь села называется
«Пирасора».
Климат и рельеф села недостаточно
благоприятны для
развития земледелия, из более
1700 гектаров земли, находящихся
на балансе села, лишь
14 гектаров пригодны для посевов.
В личных хозяйствах благодаря
особому уходу выращивают
чечевицу, горох, пшеницу,
ячмень и др. Картофель – один
из основных источников питания
и дохода как для этого, так
и соседних сел. Кстати, здесь
ряд продуктов питания традиционно
хранится в вырытых во
104