Azərbaycan xalçaları / Azerbaijani carpets #31

akçılara yalnız yemək verməklə
kifayətlənirdi.
Kənddə qarşılıqlı yardımın,
el köməyinin başqa formaları
da mövcud olmuşdur. Məsələn,
bəzən imkanlı adamlar kasıb,
yaşlı və ya köməksiz qonşusunun
torpağını icarə şəklində əkibbecərir,
məhsulunu toplayanda
onun da payını verirdi. Yaxud,
kiminsə heyvanı öləndə ya ətini
satın alır, ya da yeni heyvan alması
üçün ona kömək edirdilər.
“Mürvət toyları” bir vaxtlar bu
kəndin bəzəyi olmuşdur. Belə ki,
kənd camaatı kasıb, imkansız və
ya valideynləri olmayan gənclərə
toy çaldırar, yeni həyata başlaması
üçün onlara bütün digər işlərdə
köməklik edərdilər.
Vaxtilə Qalacıq toylarında
rast gəlinən bəzi qədim adətənənələr
bu gün də qorunur. Onlardan
biri də “başlıq”- yəni qızın
valideynlərinin oğlan tərəfindən
pul və ya başqa formada aldıqları
haqdır. Başqa sözlə desək,
almost every home, these holed
flint stones are believed to be the
symbols of light, heat, and also a
symbol of patience. According to
older residents, the flint stones
are holed by the drops of water
that takes 200 years. People learn
to be patient from these stones.
The tradition of hanging dog and
horse bones and goat horns from
the door arches of the houses, as
well as in the gardens and in the
yard remains today. The belief in
these animal organs, which exists
in almost all regions of Azerbaijan
and is considered a means of
protection from the evil eyes, is a
product of pre-Islamic times.
The subbotniks held in Galajig
are the traditions left from old
times. The locals call these subbotniks
'mel'. In the past people
held “mel” during wedding preparations,
when making quilts
and mattresses, carpet weaving,
house building, planting, and
all the work that required hard
рия.
Сельские жители рассказывают
также, что раньше недалеко
от крепости Гасымхана
пролегала дорога в Дагестан,
по которой двигались повозки
и фаэтоны, шли караваны верблюдов,
в основном перевозившие
нефтяную продукцию
и соль. Путники находили пристанище
в селе, а затем продолжали
свой путь. Когда караван
подходил к Галаджыгу, в селе
слышали голос погонщика верблюдов,
и тот, кто первым его
услышал, выходил навстречу и
принимал гостей у себя.
Расположенное в верхней
части села и именуемое в народе
«Пирдавуд» старинное
кладбище, площадь которого
достигает 2 гектаров и которое
в настоящее время поросло лесом,
многое может рассказать
об историческом прошлом
этого поселения. По мнению
специалистов, возраст здешних
25. Qalacıqlı xalçaçılar (soldan sağa) Yeganə Fazil qızı Eldarova (1980), Arzu Ata qızı Zahidova (1984), Camal Bayram qızı
Rüstəmova (1948) və Aygün Füzuli qızı Rüstəmova (1980) ilə.
With Galajig weavers (from left to right) Yegana Fazil Eldarova (1980), Arzu Ata Zahidova (1984), Jamal Bayram Rustamova
(1948) and Aygun Fuzuli Rustamova (1980).
С ковроткачихами из Галаджыга (слева направо) Еганой Фазиль гызы Эльдаровой (1980), Арзу Ата гызы Захидовой
(1984), Джамалом Байрам гызы Рустамовой (1948) и Айгюн Физули гызы Рустамовой (1980).
26. Xalçaçı Fəzilə Nəcməddin qızı Hacıyeva (1966).
Weaver Fazila Najmaddin Hajiyeva (1966).
Ковроткачиха Фазиле Неджмеддин гызы Гаджиева (1966).
27. Kənd sakinləri (soldan sağa) Səmid Hacıyev (1960), Nazim Seyidov, Sahib Hacıyev (1965), Fəzilə Hacıyeva, Tamara Cavadova
(1961), Lumu Mürşüdova, Nazikə Pəhləvanova, Zəminə Hacıyeva ilə
With village residents (from left to right) Samid Hajiyev (1960), Nazim Seyidov, Sahib Hajiyev (1965), Fazila Hajiyeva, Tamara
Javadova (1961), Lumu Murshudova, Nazike Pahlavanova, Zamina Hajiyeva.
С жителями села (слева направо) Самидом Гаджиевым (1960), Назимом Сеидовым, Сахибом Гаджиевым (1965),
Фазилей Гаджиевой, Тамам Джавадовой (1961), Луму Мюршюдовой, Назике Пехлевановой, Заминой Гаджиевой.
27.
21