Gezondheidszorg & Etnische Diversiteit in Nederland; Naar een ...

Paramedische zorg
Opvallend is dat Turken meer van logopedische voorzieningen gebruik maken dan
Marokkanen (310 a) [343]. Over de achtergronden hiervan is weinig bekend. Dat geldt ook
voor het feit dat Marokkanen en Turken minder gebruik maken van
fysiotherapiebehandelingen .
Diagnostisch onderzoek
Bij Marokkaanse en Turkse zorggebruikers wordt minder diagnostisch onderzoek 1 verricht
dan bij autochtone zorggebruikers. Bij de Marokkaanse zorggebruikers worden het minst
diagnostische onderzoekingen uitgevoerd [310a]. Dit wijst op onderconsumptie. Dat is
opmerkelijk, want uit onderzoek is bekend dat hart- en vaatziekten, diabetes, nierziekten,
hemoglobinepathieën, astma/COPD, AIDS en kanker vaak of steeds vaker voorkomen en
sommige aandoeningen (bv diabetes) zelfs meer voorkomen dan bij autochtonen. De
behoefte aan diagnostisch onderzoek zou derhalve sterk moeten zijn maar dat laat de
praktijk niet zien.
Medisch specialist
Er worden bij de Marokkaanse en Turkse zorggebruikers minder specialistische
verrichtingen gedaan dan bij de autochtone zorggebruikers [299]. En bij de Marokkaanse
zorgconsument wordt het kleinste aantal specialistische verlichtingen uitgevoerd. Ook hier
is opnieuw weinig bekend over de achtergronden.
Wat specialistische zorg betreft, zien we verder verschillen tussen autochtonen,
Marokkanen en Turken in het gebruik van dermatologie, longarts en internist [310a]
Dat Turken meer last hebben van cardiovasculaire klachten dan autochtonen en
Marokkanen, is bekend. Toch worden de Turken even vaak naar de cardioloog verwezen
als autochtone en Marokkaanse zorggebruikers [310a] .
Turken blijken veel meer te roken dan Marokkanen en autochtonen. De gevolgen in
zorggebruik zijn navenant. Turken (21-51 jr) krijgen meer verwijzingen naar de longarts. Bij
Turken blijken ziekenhuisopnamen en medicijngebruik vooral gerelateerd te zijn aan het
ademhalingstelsel.
In verwijzingen naar de kinderarts zijn geen verschillen tussen Marokkanen, Turken en
autochtonen [200, 206]. Dit is opmerkelijk, want dat strookt niet met het feit dat de sterfte bij
allochtone kinderen gemiddeld 1,5 a 2 keer zo hoog is. Behalve het verschil in sterfte zijn er
ook verschillen in morbiditeit. Klassiek zijn specifieke aandoeningen die bij niet-westerse
allochtone kinderen voorkomen, zoals hemoglobinepathiëen (sikkelcelziekte en
thallassemie).
Marokkaanse vrouwen tussen de 26-51 jaar worden meer naar de internist verwezen dan
de Turkse en autochtone vrouwen. Bekend is dat Marokkaanse vrouwen meer
buikklachten hebben waarschijnlijk ten gevolge van de Helicobacter-Pylori infectie. Hoewel
er voor de meeste specialismen geen verschillen zijn waar te nemen, bestaan er sterke
vermoedens dat er sprake is van onderconsumptie van deze voorzieningen bij
Marokkanen en Turken. . Het is niet uitgesloten dat SES-factoren hier van invloed zijn.
Ziekenhuisopname
Tot 51 jaar komen er meer ziekenhuisopnamen voor bij Marokkanen en Turken dan bij
autochtonen [249]. Bij Marokkaanse vrouwen hangt dit samen met meer problematische
1 laboratoriumonderzoek, röntgenfoto’s, radiotherapie, pathologisch onderzoek. Volgens ons hoort
radiotherapie niet in het rijtje thuis.
12