Gezondheidszorg & Etnische Diversiteit in Nederland; Naar een ...

WIA, als het gaat om aanpassingen op de werkplek.
Ondanks het gebrek aan gedetailleerde informatie over consumptie van medische
hulpmiddelen door verschillende etnische groepen, is bekend dat er verschillen zijn [324].
Het gaat niet alleen om kwantitatieve verschillen maar ook om kwalitatieve verschillen.
Deze hebben te maken met de kwaliteit van informatie naar de gebruiker, het
voorschrijfgedrag van artsen en specialisten en de beschikbare informatie bij patiënten en
hun communicatieve vaardigheden. We kunnen ervan uitgaan dat de genoemde aspecten
negatief uitvallen, als het gaat om de allochtone zorggebruikers.
In respectievelijk 40%, 8% en 5% van de gevallen is het gebruik van een hulpmiddel het
initiatief van de huisarts, de specialist en de thuiszorg. In de overige gevallen neemt de
patiënt het initiatief. Allochtone patiënten zullen minder snel dat initiatief nemen, bij gebrek
aan (communicatie-)vaardigheden, kennis van de ziekte en kennis van het zorgaanbod.
Bekend is dat bepaalde hulpmiddelen niet worden voorgeschreven door artsen met het
argument, dat de patiënt niet in staat zou zijn de informatie die hoort bij gebruik te
begrijpen. Voorbeeld hiervan is de contra-indicatie voor gebruik van de insulinepomp voor
diabetici.
Zorgverbetering is mogelijk door:
• Nader onderzoek naar de verschillen in gebruik van hulpmiddelen door de
uiteenlopende bevolkingsgroepen [324]
• Onderzoek naar de geschiktheid van bestaande hulpmiddelen voor alle
bevolkingsgroepen en zonodig ontwikkeling van nieuwe hulpmiddelen
• Ontwikkeling van een gerichte communicatie- en informatiecampagne over het
gebruik van hulpmiddelen door artsen/producenten/distributeurs. Onderzoek naar
de mogelijkheden voor het inschakelen van patiëntenorganisaties bij een dergelijke
campagne.
4.17 Logopedie
De logopedie in Nederland kan - paradoxaal genoeg - niet communiceren met patiënten
met een andere taalachtergrond. De logopedist zou de logopedische problemen van de
patiënt moeten kunnen diagnosticeren om vervolgens een passende behandeling en
begeleiding aan te bieden. Helaas is dat bij allochtone patiënten momenteel vaak
onvoldoende het geval. Taaldiversiteit en taalontwikkelingsproblemen leveren
onvoldoende logopedische zorg op.
Behalve de vereiste kennis, vaardigheden en competenties in omgaan met etnische
diversiteit zijn er te weinig hulpmiddelen, om de logopedie werkelijk toegankelijk te maken
en van kwaliteit te voorzien. Hulpmiddelen en instrumenten uit landen van herkomst
zouden in de Nederlandse logopedie gebruikt kunnen worden.
In het verbeteren van toegankelijkheid en kwaliteit van logopedie kan gefocust worden op
twee belangrijke doelgroepen: kinderen met taalontwikkelingsachterstand en CVApatiënten
met afasie. Uitvoeringsprojecten gericht op die doelgroepen kunnen snel
resultaat geven en kunnen geïmplementeerd worden bij andere doelgroepen.
Zorgverbetering is mogelijk door:
• Onderzoek naar de mogelijkheden van ontwikkeling en/of import van aangepaste
diagnostische instrumenten
• Ontwikkeling van behandelmethoden aangepast aan de taalachtergrond van de
cliënt
• Ontwikkeling van een stimuleringsprogramma, om de instroom van logopedisten
met uiteenlopende etnische achtergrond te bewerkstelligen
4.18 Seksualiteit
43