Gezondheidszorg & Etnische Diversiteit in Nederland; Naar een ...

Als kinderen in de knel komen, zal er sneller en beter hulp worden geboden. Het kind staat
daarbij centraal, en niet instanties, regels en systemen.
Ieder kind verdient eerlijke kansen, waar zijn wieg ook staat. Aan die kansen voor kinderen
zal het kabinet veel aandacht besteden. De huidige verschillen in sterftecijfers bij
zuigelingen verdienen in dit kader aandacht.
d. Integratie begint dicht bij huis, in de eigen buurt. Iedere wijk is anders. Er moet
oog zijn voor veelzijdigheid. Zo wil het kabinet bevorderen dat mensen uit alle etnische
groepen –oud en jong, arm en rijk– in hun wijk en in de samenleving kunnen integreren.
Veel van de door het kabinet aangewezen aandachtswijken bevinden zich in de steden,
die een grote diversiteit in de bevolkingssamenstelling kennen. Gezondheidsbevordering
kan hier een onderdeel van de wijkaanpak vormen.
De accenten in het zorgbeleid van de laatste jaren bieden in principe verschillende
aanknopingspunten voor interventies ook aangaande de knelpunten op gebied van
gezondheidszorg en diversiteit. Immers, zonder duidelijk uitwerking, programmering
stimulering en monitoring zal de kans op vrijblijvendheid groot blijven.
Gezondheidszorgbeleid in andere Europese landen
In deze paragraaf wordt het overheidsbeleid met betrekking tot gezondheidszorg in
Nederland vergeleken met het beleid in enkele andere West-Europese landen (Engeland
en Zwitserland). Andere landen zoals België, en Duitsland kennen ook gespecificeerde
aandacht voor etnische diversiteit. De keuze van het voorbeeld van de twee landen
Engeland en Zwitserland is berust op opvallende gestructureerde karakter van het beleid
van beide landen. Daarbij wordt vooral gekeken naar de rol die de overheid vervult bij het
initiëren en realiseren van het beleid.
Engeland
In Engeland is the National Health Service (NHS) verantwoordelijk voor een
gezondheidszorg die toegankelijk is voor allen, ongeacht sekse, leeftijd of etniciteit. Als
overheidsorgaan is de NHS, ook gebonden aan de voorwaarden van de Race Relations
Amendment Act 2000. Deze wet verplicht alle instellingen en dienstverleners die onder de
NHS vallen, om zorg te dragen voor gelijkheid voor allen in al hun activiteiten.
Tijdens de Labour-regeringsperiode is de overheid begonnen met een verstrekkend pakket
aan hervormingen van de NHS, met het doel om de patiënt een centrale plaats binnen de
NHS te geven. Daarbij is er een systeem van financiële incentives opgezet, waarmee
zorgaanbieders gestimuleerd worden om hun aanbod beter aan te laten sluiten bij de
individuele behoeften van de zorgvragers. Daarnaast heeft de overheid – in aansluiting op
de eerder genoemde algemene gelijkheidswetgeving - een beleidsplan ‘Department of
Health’s Race Equality Scheme’ genaamd, voor de periode 2005 – 2008 uitgebracht.
De visie van de Britse overheid, die heeft geleid tot een gezondheidsplan, specifiek gericht
op etnische minderheden, is gestoeld op twee uitgangspunten:
• de gezondheidszorg dient afgestemd te zijn op de individuele behoeften van alle
patiënten. De NHS moet niet alleen rekening houden met culturele en etnische
diversiteit, maar moet het aanbod ook afstemmen op verschillende leefstijlen en
religieuze overtuigingen;
• het Ministerie van Gezondheid constateert dat sommige etnische
minderheidsgroepen een slechtere gezondheid hebben dan anderen (health
inequalities) en dat ze minder toegang hebben tot zorgvoorzieningen en kwalitatief
mindere zorg ontvangen (inequities in acces).
In het kader van het beleidsplan zijn het Ministerie van Gezondheid en de NHS verplicht
ervoor te zorgen dat alle patiënten in gelijke mate tevreden zijn over de geboden zorg, en
dat bovendien gezondheidsverschillen en verschillen in toegankelijkheid van de zorg
50