dpo_10460.pdf

ia? GESCHIEDENIS VAN EEN
hem die mij word toegefchikt. . . . Het vaderlijk
gezach wil het, ik mag hetzelve niet trotféren, ook
heb ik 'er de kracht niet toe. . . . Zie daar mijn
lot, en hoe affcbuwelijk het ook zij, moet ik 'er
mij aan onderwerpen. God, die mijne gehoorzaamheid
ziet, zal 'er mij in fterken : 't is uwe zaak mij te
vermijden, en daar gij mij bemind, moet ik voord-
aan bij uwe ontmoeting de oogen nederflaan en verge­
ten dat ik u ooit te voren zag. Ik wil nogthans en
zonder te blozen u wel'bekennen, dat indien gee­
ne verhinderende en tegenftrijdige banden ons verre
van den anderen gekluisterd hielden; indien uw ge­
waad u de vrijheid niet benam van mij te zien,
en mij die van met u te fpreeken; indien het huis
waar in gij woond en de grondbeginzels, welke
gij 'er volgt, ons niet geheel en al ketenden. . . .
Maar het is zoo; wat baat het ons ons zeiven tc
kwellen ? . . . Vaarwel, laten wij vermijden elkaii-
deren wedertezien!
Is dat uwen wil, riep ik uit, in eene hevige
vervoering van fmert , van ongenoegen en van te­
derheid? verbandt gij me dus voor altoos uit uwe
tegenwoordigheid ? fpreek , wreede ? . . . — Ja,
zeide zij met eene verzwakte en bevende ftem, ja,
om uwe rust en om de mijne. . . . Ik gaf een
gil als iemand wiens hart van één fcheurt. Zij
drukte mij de hand, als \yilde zij mij troosten,
en liep weg. . . . Mijne fmeekingen konden haar
niet te rug houden, te vergeefsch vloog mijn hart
haar