dpo_10460.pdf

166 GESCHIEDENIS VAN EEN
vrees ; ik duwde hem van mij af, mij n tong bleef
ftom, mijne ganfche ziel was in mijne oogen, die
o P de zijne gevestigt waren om te zien wat 'er
in zijn hart omging. Mijn waarde vriend, zeide
hij mij, met een vriendelijken en gekfcheerenden
bhk; gy fchijnt in groote verlegenheid , dat arme
kleene hart is opgezwollen van toorn, van veront­
waardiging over de verfchrikkelijke dwinglandij, wel­
ke men tegen u oeffendt. Opgefloten, berispt, be-
firaft, vervolgt, zie ik uwe wangen befproeit van
tranen. Geerne zoudt gij willen uitgaan, doch «rif
ajn daar tegen. Wij zijn barbaren, affchuwelijke
menfchen, monsters, en waarom zouden wij het
met wezen? Gij zijt zulk een flecht voorwerp
zoo verfchrikkelijk in onze oogen ; waarom ? wij
befloten u één van de onzen .te maken, ja dén
van de onzen; maar gij kendt ons nog niet en
evenwel verfoeit gij ons. Indedaad, welk eene on­
gehoorde wreedheid! men belet' u voltaire te le­
zen! men verfebeurt voor uwe oogen één zijner
kleene ftukjes! men wil u een zwart kleed aandoen,
u tot een gevangen, tot een kluisnaar maken u
^ goede cier, het lezen van fommige boeken,
en het bezoeken van jonge meisjes onttrekken; en
t gene nog erger is, u een weinigje godsgeleerd-
heid van buiten doen leeren! o mijn vriend! gif
hebt groot gelijk zulke vijanden van vreugde van
vrijheid, en van vermaak te ontviugten. Spoedig,
maak dat g.j ontfnapt, loop de wijde wereld in
wél'