dpo_10460.pdf

354 GESCHIEDENIS VAN EEN
wegingen, welke aanduidden dat de rampzalige
herleefde: de tekenen vermeerderden, jezenne­
mours fpreidde zich over het koude lichaam, om
het met zijne warmte te koesteren, en Wies het
bij herhaling in den mond. Wel rasch beweegde
het een arm; de ademhaling, in 't eerst zwak
en onzeker, werd zichtbarer door de herhaalde
kloppingen van de pols; de oogen openden zich,
hij herleefde eindelijk, en fcheen als uit een die­
pen flaap te ontwaken. Waar ben ik, zeide hij:
ik heb daar een ijslijken droom gehad. En
eensklaps de oogen op jezennemours flaande en
hem ftijf aanziende , herinnerde hij zich zijnen
- ftaat. O hemel! riep hij uit, gij hebt mij den
dood ont&rokken, dien ik zogt, en tegen wien
ik mij zoo fterk verweerde , zoo haast ik zijn
prooi dagt te worden. Jezennemours begon
hem ernstig aantefpreeken. ... O mijn vriend,
Zeide de ongelukkige, de natuur heeft mij in één
oogenblik meer gezegt, dan gij mij immer zoudt
kunnen doen, zij heeft mij gedwongen mij zeiven
tegentefpreeken. Tegen de baren worf telende,
wenschte ik gelukkig genoeg te zijn om weder aan
land te komen, al zoude ik daar de geringde fter-
veling moeten wezen. Als toen wierd ik de ftraf
gewaar, welke ik voor mijne verachting van 't
leven verdiende. Neen, ik wil niet meer fterven.
O god! ik ftneeke u om vergiffenis! Ik fidder
nog wanneer ik herdenk, hoe ik op 't punt ftond
om