dpo_10460.pdf

LUTHERS MEISJE, LXVÏ. Hoof DST. 33*
hebbe gekoefterd. Jezennemours, fuzanna aart
u toevertrouwende, wil ik de misdaad boeten,
welke ik lieb kunnen begaan; want wat grooter
misdaad is 'er dan onbillijk te zijn ? Als ik terug
zal zijn gekomen, zult gij ons kunnen verlaten,
indien het verblijf in dit huis voor u ondraaglijk
mogt worden.
Suzanna, die op het eerfte voorkomen zeer ont­
roerde, had geen woord kunnen uitbrenger. Toen
z"j wat bedaard was, begreep zij de mening van
baren echtgenoot, zij zag hoe fel hij verfcheurd
wierd door de hand, welke hij haar aan den voet van
't altaar gegeven had. Te oprecht om |e veinzen,
te openhartig om de gevoelens van hare ziel te
verbergen, welke daarenboven haars ondanks zich
duidelijk openbaarde, verzogt zij hem verfchooning
op eene wijze, welker eenvoudigheid de onfchuld
alleen eigen is, "t Speet haar geweldig dat zij
voor 'hem niet kon gevoelen , 't gene zij voor
jezennemours gewaar wierd; haar plicht echter
was daarom in hare oogen niet minder heilig. Zij
zwoer, dat zij haren echtgenoot niet zou laten
vertrekken, zonder hem te verzeilen. Men moest
zich lang tegen haar voornemen aankanten, en de
heer de chaterbaune was zelfs genoodzaakt,
een zeker vriendelijk maar klemmend gezach te ge­
bruiken, om haar tc doen t'huis blijven. Eene
echtgenote , een oprecht vriend , die beide die
uitmuntende namen verdienden, deden alles wat
Zij