dpo_10460.pdf

LUTHER'S MEISJE, LIV. HOOFBST. a«<
doek afgebeeld, dan op het papier befchreven te
worden. De echtgenoot vergat al zijn verdriet, en
vloog zijne gade te gemoet om haar te omhelzen.
Jezennemours kwam langzaam achter hem aan­
treden; maar wat wierd 'er van hem, toen hij
zijne fuzanna zag en herkende? Hij gaf een
gil, ftrekte zijne handen naar haar uit, wierp
zich in hare armen, en weenende op haren boe­
zem, gaf hij zich over aan de uitterfte vreugde.
Dit alles gefchiedde zoo haastig, dat de getuigen
zelv' 'er niets van gewaar wierden; maar van
verbaastheid onbeweeglijk ftaan bleven. Wie kan
den toeftand befchrijven van den achtbaren heet
de chaterbaune, dien van zijn zoon, die nog
met open armen ftaan bleef, en zijne oogen niet
durfde liaan op die van zijnen vader, dan om 'er
in te lezen, het gene hij nog niet kon ontwarren!
dan, deze eerfte drift over zijnde, maakte fuzan­
na, die de ontroering van haren man zag, zich
eensklaps los uit de armen van jezennemours,
en -den een en anderen aanziende, riep zij uit,
hemel!- wie van beiden is mijn echtgenoot? En
gij, vader, toen gij mijne zwakheid aanzogt ten
voordeele van uwen zoon, toen gij mijne hand
eischte ter belooning uwer weldaden, toen ik u
met tranen in mijne oogen het verhaal deedt van
mijne rampen, toen ik voor uwe fmeekingen
zwichtte, om u niet ten grave te doen dalen,
toen verzekerde gij mij den dood van den eenigden
S £ man,