dpo_10460.pdf

LUTHER'S MEISJE, LHI. HOOFDST. 277
toen een eerfte knoop den band ftond te leggen tot
eene gelukzaligheid, welke ons toekwam. Ik draag
aan zijne fchim de liefde toe, welke ik voor hem
had; liever verkies ik met zijn beeld te leven,
dan den grootften throon der wereld te beftijgerr;
ik wil mijne fmert voeden, met mij geftadig den
echtgenoot te herinneren dien ik verlooren heb.
Hoe dikwijls deden deze verfchrikkelijke antwoor­
den mijne ziel wankelen, hoe menigmalen ver-
wenschte ik een leven, het welk mij, zonder haar,
hatelijk was. Hoe heb ik leggen kwijnen in tra­
nen, en in de fmerten der liefde. Ik, die alles
te werk ftelde om haar hart te bezitten. Haar
ftandvastig weigeren, zou mij in 't graf hebben
ter nedergeftort; ik verviel geheel en al, ik was
reeds ftervende van wanhoop, toen zij, op het
herhaalde aanzoek mijns vaders, aan wien zij 't be­
houd van haar eer en leven fchuldig was, haar
hand aan mij toeftond. Mijn vader omhelsde harp
kniën, en bezwoer haar, bij zijne hooge jaren en
bij zijne grijze haairen, mij niet ongelukkig te
maken! hij bragt haar onder het oog , dat een
fchim zoo veel getrouwheid niet vorderde. Zij liet
zich door de tranen van den ouden man overwin­
nen, die zich toen aan hare voeten nederwierp;
zij hief hem op, en fternde in haar huwelijk
met mij.
Zij liet geene gevoelens blijken welke zij in haar
hart niet koesterde. Achting en, vriendfehap waren
S 3 het